بررسی تنوع ژنتیکی جمعیت اسب کرد ایران با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره

در این تحقیق با استفاده از شش نشانگر ریزماهواره (hms07, hms03, hms02, hms06, asb02, asb23) تنوع ژنتیکی درون جمعیت 52 نمونه اسب کرد اصیل که از استان های کردستان، کرمانشاه، ایلام، آذربایجان غربی، اصفهان، کرمان و همدان به‌طور تصادفی نمونه‌گیری شده‌اند، بررسی شد. از نمونۀ خون های گرفته‌شده dna به روش نمکی بهینه یافته استخراج شد. واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (pcr) برای افزونش قطعه‌های شش جایگاه ریزماهواره با استفاده از جفت آغازگرهای اختصاصی به‌صورت استاندارد انجام شد. آنگاه محصولات  pcrشش جایگاه روی ژل اکریل آمید 8 درصد، الکتروفورز و رنگ‌آمیزی شد. جایگاه ها در جمعیت مورد بررسی، چندشکلی بالایی را نشان دادند. شمار آلل های مشاهده‌شده و آلل های موثر و میزان ناخالصی (هتروزیگوسیتی) مورد انتظار و مشاهده‌شده و شاخص شانون برای همۀ جایگاه ها محاسبه شد. نتایج این تحقیق نشان داد، شمار آلل های شش جایگاه مورد بررسی، از 4 تا 10 آلل متغیر بودند. بیشترین آلل در جایگاه  hms07 (ده آلل) و کمترین آلل در جایگاه hms02 (چهار آلل) مشاهده شد. با توجه به نتایج مشاهده‌شده، جایگاه های ریزماهوارۀ مورد استفاده چندشکلی بالایی در جمعیت اسب کرد داشتند و می‌توان از چندشکلی بالای آن‌ها در بررسی‌های بعدی، به‌ویژه در بررسی‌های ژنتیک جمعیت استفاده کرد. آلل ها و دامنه های آللی جدید در اسب کرد، گویای تفاوت ساختاری جمعیتی آن‌ها با دیگر نژادهای اسب مورد بررسی در تحقیقات دیگر مانند اسب ترکمن و عرب است.