بررسی ساختار جمعیت و شناسایی نواحی تحت انتخاب در ژنگان اسب‌های کرد و عرب ایرانی

اسب عرب از قدیمی ترین نژادهای اسب جهان است. این نژاد عملکرد بسیار خوبی در مسابقات استقامتی و به‌طورکلی عملکرد ورزشی داشته و در تشکیل برخی نژادهای مهم جهان نقش داشته است. در مقابل، اسب کرد که بیشتر در زمین‌های ناهموار و مناطق کوهستانی زندگی می کند، مناسب سواری در مناطق کوهستانی و مسابقات چوگان است. برای بررسی ساختار جمعیت و شناسایی قطعه‌های کروموزمی تحت انتخاب در این دو جمعیت، از 38 اسب عرب و 58 اسب کرد نمونۀ خون و مو گرفته شد. نمونه ها پس از استخراج dna، توسط 670k axiom equine genotyping array تعیین نژادگان (ژنوتیپ) شدند. تحلیل مولفه های اصلی (pca) روی داده‌های به‌دست‌آمده از تعیین نژادگان انجام شد؛ سپس آمارۀ fst برای هر snp محاسبه و برای جلوگیری از اثر تنوع تصادفی ذاتی fst محاسبه‌شده برای تک snp، آن ها در طول هر کروموزوم همگن شدند. نتایج به‌دست‌آمده از تحلیل مولفه های اصلی این دو جمعیت نشان داد اسب های عرب ایرانی نسبت به اسب های کرد تنوع ژنتیکی بالاتری دارند. در این تحقیق، نشانه های انتخاب در شش جایگاه ژنگانی (ژنومی) شناسایی شد که بالاترین میزان آمارۀ fst در کروموزم شماره 8 مشاهده شد. حاشیه نویسی جایگاه های تحت انتخاب منجر به شناسایی ژن هایی همانند ژن های camkk2، atp2a2 و mlxip شد، که به‌احتمال با عملکرد در مسابقات استقامتی و به‌طورکلی عملکرد ورزشی در اسب ها مرتبط هستند و برای بررسی‌های بیشتر پیشنهاد می شوند.