برآورد و امکان‌سنجی انتخاب فراسنجه‌های ژنتیکی برای افزایش یکنواختی وزن بدن در بلدرچین ژاپنی

هدف از این پژوهش، برآورد و امکان‌سنجی انتخاب فراسنجه‌های ژنتیکی برای بخش واریانس باقی‌مانده و بخش میانگین صفت وزن بدن در بلدرچین ژاپنی بود. در این بررسی شمار 2629 رکورد وزن بدن بلدرچین در سن 28 روزگی استفاده شد. فراسنجه‌ های ژنتیکی با استفاده از مدل آماریdouble hierarchical generalized linear model  در نرم‌افزار asreml 4.0 برآورد شد. واریانس ژنتیک افزایشی برآوردشده برای بخش میانگین و بخش واریانس باقی‌مانده به ترتیب 189.55 و 0.18 و از نظر آماری معنی‌دار بودند (p<0.01). انحراف معیار افزایشی بخش واریانس باقی‌مانده برابر 0.42 بود، یعنی کاهش در میانگین ارزش های اصلاحی بخش واریانس باقی‌مانده به میزان یک انحراف معیار ژنتیک افزایشی سبب 42 درصد افزایش در میزان یکنواختی وزن بدن در 28 روزگی می‌شود. وراثت‌پذیری برآوردشده برای بخش میانگین (0.51) بیشتر از وراثت‌پذیری برآوردشده برای بخش واریانس باقی‌مانده (0.02) بود. به‌رغم کم بودن وراثت‌پذیری بخش واریانس باقی‌مانده، این میزان از نظر آماری نسبت به صفر تفاوت معنی‌داری داشت (0.01>p). همبستگی رتبه ای اسپیرمن کمتری (0.094) بین ارزشهای اصلاحی برآوردشده برای بخش میانگین و بخش واریانس باقی‌مانده به دست آمد. همبستگی ژنتیکی نامطلوب و کم (0.09) بین ارزشهای اصلاحی بخش میانگین با ارزش های اصلاحی بخش واریانس باقی‌مانده، برآورد شد. نتایج این بررسی نشان داد، بخش واریانس باقی‌ماندۀ صفت وزن بدن بلدرچین در 28 روزگی، تحت کنترل اثر ژنتیک افزایشی بوده که می توان با انتخاب ژنتیکی میزان یکنواختی گله برای این صفت را افزایش داد.