تاثیر روش‌های مختلف فرآوری بر مولفه‌های تجزیه‌پذیری شکمبه‌ای و قابلت هضم روده‌ای پروتئین خام و اسیدهای آمینۀ کنجالۀ سویا در گاوهای هلشتاین

به‌منظور تعیین تاثیر روش‌های مختلف فرآوری کنجالۀ سویای تولیدی از روغن‌کشی به روش حلال بر تجزیه‌پذیری شکمبه‌ای و قابلیت هضم روده‌ای پروتئین خام و اسیدهای آمینه از سه راس گاو شیری هلشتاین غیرشیرده دارای کانولای شکمبه‌ای استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) کنجالۀ سویای فرآوری‌نشده (شاهد)، 2) کنجالۀ فرآوری‌شده با افزودن 25 درصد آب و گرمادهی در دمای 150 درجۀ سلسیوس به مدت 30 دقیقه، 3) کنجالۀ گرما داده شده در دمای 150 درجۀ سلسیوس به مدت 30 دقیقه و 4) کنجالۀ فرآوری‌شده با افزودن 3 مول زایلوز به ازای هر مول لیزین و گرما داده شده در دمای 150 درجۀ سلسیوس به مدت 30 دقیقه، در زمان‌های 0، 2، 4، 8، 16، 24 و 48 ساعت درون کیسه‌های نایلونی در شکمبه جاگذاری و نگهداری (انکوباسیون) شدند. فرآوری کنجالۀ سویا، میزان تجزیۀ پروتئین خام را در بخش‌های تجزیه با روند سریع، کند و ثابت به ترتیب کاهش، افزایش و کاهش داد (p<0.05). فرآوری بر درصد ناپدید شدن شکمبه‌ای اسیدهای آمینه به‌جز ترئونین تاثیر معنی‌داری داشت (p<0.05).ناپدید شدن روده‌ای پروتئین خام تفاوت معنی‌داری بین تیمارها نشان نداد، اما تفاوت‌های معنی‌داری در میزان ناپدید شدن اسیدهای آمینۀ ضروری به‌جز ترئونین بین تیمارهای آزمایشی مشاهده شد (p<0.05). فرآوری با زایلوز موجب افزایش زیست‌فراهمی اسیدآمینه لیزین شد (p<0.05). این نتایج نشان داد، ترکیب اسیدآمینه‌ای پروتئین عبوری کنجالۀ سویا و فرآورده‌های آن با پروتئین خوراک اولیه متفاوت است.