تغییر فعالیت آنزیم‌های سوپراکسید دیسموتاز و پراکسیداز تحت تاثیر انواع آب و دور آبیاری در گیاه زینتی پروانش

به‌منظور بررسی تاثیر آب مغناطیس‌شده روی گیاه زینتی پروانش، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با شانزده تیمار در سه تکرار اجرا شد. عامل‌های آزمایش شامل چهار نوع آب (آب شهر مغناطیس‌شده، آب شهر، آب چاه مغناطیس‌شده و آب چاه) و چهار دورهای آبیاری (دو روز یک‌بار، چهار روز یک‌بار، شش روز یک‌بار  و هشت روز یک‌بار) بود. بنابر نتایج به‌دست‌آمده کمترین زمان تا گلدهی پروانش (20/45 روز)، بیشترین شمار گل (96/17 گل)، بیشترین شمار برگ (88/165)، بیشترین شمار شاخه (44/17)، بیشترین ارتفاع بوته (71/21 سانتی‌متر) و همچنین بیشترین قطر ساقه گل‌دهنده (95/6 میلی‌متر) و کمترین نشت یونی (96/55 درصد) در تیمار آبیاری دو روز یک‌بار با آب شهر مغناطیس‌شده به دست آمد. تیمارهای آبیاری دو روز یک‌بار با آب چاه و شهر مغناطیس‌شده به‌ترتیب با 19/6 و 25/6 نانومول در هر گرم وزن تر کمترین و آبیاری هشت روز یک‌بار با آب شهر و چاه مغناطیس‌نشده با 7/9 و 45/9 نانومول در هر گرم وزن تر بیشترین میزان مالون‌دی‌آلدئید را در بین تیمارها به خود اختصاص دادند. بیشترین و کمترین فعالیت سوپراکسیددیسموتاز به‌ترتیب مربوط به تیمارهای آبیاری هشت روز یک‌بار با آب چاه مغناطیس‌شده (75/59 واحد آنزیم در گرم وزن تر) و آبیاری هشت روز یک‌بار با آب چاه (86/10 واحد آنزیم در گرم وزن تر) بود. بیشترین فعالیت pod با 04/6 نانومول در هر گرم وزن تر در تیمار آبیاری شش روز یک‌بار با آب چاه مشاهده شد.