تاثیر بسته‌بندی نانو سیلیکات و پلی‌اتیلن بر ویژگی‌های کیفی و ماندگاری میوۀ خرمالو (diospyros kaki thunb)

عمر کوتاه و حساسیت به سرمازدگی بزرگ‌ترین مشکل پس از برداشت رقم‌های خرمالو است. از جمله تیمارهای موثر در افزایش ماندگاری پس از برداشت میوه ها استفاده از فناوری نانو است. در این پژوهش تاثیر به کارگیری ظرف‌های نانو سیلیکات، ظرف‌های پلی اتیلن معمولی و بدون بسته بندی (شاهد) بر حفظ خواص کیفی میوۀ خرمالو رقم کرج در چهل روز انبارداری آن در دمای 1 درجۀ سلسیوس و رطوبت نسبی 95-90 درصد بررسی شد. در مدت های 20 و 40 روز میوه ها از انبار سرد خارج و پس از سه روز نگهداری در دمای معمولی به‌عنوان عمر قفسه ای ویژگی هایی همانند شاخص سرمازدگی، درصد کاهش وزن، سفتی بافت میوه، مواد جامد محلول کل، اسید قابل عیارسنجی (تیتراسیون)، میزان آسکوربیک اسید، محتوای تانن محلول، کاروتنوئید کل، فلاونوئید کل و فعالیت پاداکسندگی (آنتی اکسیدانی) کل اندازه گیری شد. نتایج نشان داد، بسته بندی نانو در هر دو مدت انبارداری در مقایسه با ظرف‌های پلی‌اتیلن معمولی و شاهد موجب حفظ بهتر خواص کیفی، میزان آسکوربیک اسید، میزان تانن محلول، فلاونوئید کل و فعالیت پاداکسندگی میوه در دورۀ انبارداری شد. همچنین میوه‌های خرمالوی بسته‌بندی‌شده با نانو سیلیکات کمترین شاخص سرمازدگی (01/0 درصد)، کاهش وزن (32/1 درصد) و بیشترین میزان سفتی (33/5 نیوتن بر سانتی مترمربع) را داشتند. بنابراین استفاده از ظرف‌های حاوی نانو ذرات در افزایش ماندگاری پس از برداشت و حفظ کیفیت میوۀ خرمالو موثرتر بوده است.