بررسی شاخص‌های اکسیداتیو در سه رقم انگور (vitis vinifera l.) در شرایط تنش خشکی

به‌منظور بررسی واکنش های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی برخی رقم‌های انگور تحت تنش خشکی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه رقم انگور غیرپیوندی بی‌دانۀ سفید، چفته و یاقوتی و چهار تیمار خشکی در حد 3/0 (شاهد)، 6/0 ( ملایم)، 1 (متوسط) و 5/1 (شدید) مگاپاسکال پتانسیل آب خاک، در سه تکرار در سال 1392 به اجرا درآمد. در این آزمایش گیاهان دوساله انگور در گلدان های 20 لیتری (قطر گلدان 28 سانتی‌متر و ارتفاع گلدان 60 سانتی‌متر) محتوای خاک لومی شنی در فضای آزاد (مزرعه) کاشته شدند. نتایج این پژوهش نشان داد که در رقم بی دانه با افزایش سطوح تنش خشکی، محتوای نسبی آب برگ (rwc)، میزان سبزینۀ (کلروفیل) a و b کاهش یافت ولی میزان نشت یونی، تجمع مالون دی آلدئید(mda)، فعالیت آنزیم لیپوکسیژناز (lox) که مسئول پراکسیداسیون اسیدهای چرب غشا است به همراه میزان پراکسید هیدروژن (h2o2) افزایش یافتند. همچنین در فعالیت آنزیم های پاداکسندگی (آنتی‌اکسیدانی) شامل کاتالاز (cat)، آسکوربات پراکسیداز (apx)، گایکول پرکسیداز و ظرفیت پاداکسندگی کل (dpph) تغییر معنی‌داری مشاهده نشد که نشان دهندۀ این واقعیت است که رقم بی‌دانۀ سفید تحت تنش خشکی کمترین میزان انسجام غشایی را دارد. رقم چفته نیز بالاترین میزان rwc و میزان سبزینۀ a و b در مقایسه با رقم‌های بی دانۀ سفید و یاقوتی را داشت. برخلاف رقم بی‌دانۀ سفید، رقم‌های چفته و یاقوتی در سطوح تنش خشکی توانایی بالاتری در حفظ انسجام غشایی داشتند و میزان بالاتری از فعالیت آنزیم های پاداکسندۀ cat، apx،gpx ، به همراه تجمع پایین h2o2 را داشتند. با توجه به یافته‌های این پژوهش می‌توان گفت که رقم چفته و در مراحل بعد رقم یاقوتی پتانسیل بالاتری برای رویارویی با شرایط کم‌آبی در مقایسه با رقم بی‌دانۀ سفید دارند.