بررسی الگوی بیانی ژن‌های ایمپورتین در قلمۀ ژنوتیپ‌های زیتون (olea europaea l.) با توان ریشه‌زایی بالا و پایین

ریشه زایی قلمه ها یکی از فرآیندهای اساسی و کاربردی در افزایش گیاهان چوبی به‌ویژه زیتون است. این امر انتخاب درختان برتر با ساختار ژنتیکی مطلوب را امکان پذیر می کند. تشکیل ریشه‌های نابجا مرحلۀ کلیدی در ریشه زایی به شمار می‌آید. لذا، شناسایی ژن های درگیر در این فرآیند ضروری است. در این تحقیق، برای نخستین بار ژن های importin بر پایۀ تطابق داده های ناقص نخستین نقشۀ ژنتیکی زیتون و صفات دخیل در ریشه زایی شناسایی شدند. به‌طور عموم ژن های این خانواده به ورود و خروج ماکرومولکول ها از راه منافذ هسته کمک می کنند. الگوی بیان ژن های importin با روش qrtpcr در نتاج ناشی از تلاقی دو ژنوتیپ با ریشه زایی متوسط در دوره های مختلف زمانی پس از قلمه گیری نشان داد که بیان این ژن ها در نتاج با ریشه دهی پایین نسبت به نتاج با ریشه دهی بالا افزایش می یابد، که این تفاوت بیانی در ژن importin2 ملموس تر است. دراین‌ارتباط، پیشنهاد می شود که ایمپورتین ها به‌احتمال پروتئین های بازدارندۀ ریشه زایی را وارد یاخته می کنند و بنابراین به‌منظور استفادۀ کاربردی از این ژن ها برای انتخاب قلمه های زیتون با ریشه زایی بالا و پایین در مراحل اولیۀ رشد، نیاز به آزمایش های تکمیلی ضروری به نظر می رسد.