خواص آنتی‏‌‏اکسیدانی برخی از ژنوتیپ‏‌های زرشک بومی ایران

در این پژوهش توانمندی آنتی‏‌‏اکسیدانی 15 ژنوتیپ‏ مختلف زرشک به روش های چهارگانه dpph، قدرت کاهندگی آهن، بتاکاروتن لینولئیک اسید و فعالیت آنتی‏‌‏اکسیدانی براساس روش tfpl در سال 1396 در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان مورد بررسی قرار گرفت. 14 ژنوتیپ دانه‏دار وحشی و یک ژنوتیپ بی‏دانه زراعی زرشک از استان‏های شمال شرق ایران جمع‏آوری و بررسی شدند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد ژنوتیپ دارای اثر معنی‏داری بر میزان فنل، فلاونوئید، آنتوسیانین و توانمندی آنتی‏‌‏اکسیدانی میوه‏ با استفاده از روش‏های dpph، قدرت کاهندگی آهن، بتاکاروتن لینولئیک اسید و tfpl بود. در این پژوهش بیشترین و کمترین میزان فنل کل به ترتیب به مقدار 169و 149 میلی گرم بر گرم (وزن خشک) در ژنوتیپ‏های درگز1 و بیرجند بی دانه حاصل شد. همچنین ژنوتیپ‏های گلستان1 و شیروان 5 به ترتیب بالاترین میزان فلاونوئید (88.6 میلی‏‌‏گرم بر گرم وزن خشک) و آنتوسیانین (619 میکروگرم بر گرم وزن خشک) را دارا بودند. همچنین نتایج نشان داد فعالیت آنتی‏‌‏اکسیدانی بر مبنای tfpl اندازه‏گیری شده میوه‏ی ژنوتیپ‏های زرشک در روش های مختلف اندازه‏گیری متفاوت بودند. توانمندی آنتی‏‌‏اکسیدانی اندازه‏گیری شده با روش‏های مختلف از قبیل روش dpph، قدرت کاهندگی آهن، بتاکاروتن لینولئیک اسید اسید به ترتیب در ژنوتیپ‏های شیروان4 (63.7 میلی‏‌‏گرم بر گرم)، بیرجند بیدانه (54.5 میکرومول بر گرم)، درگز2 (78 درصد) بیشترین میزان بود. همچنین فعالیت آنتی‏‌‏اکسیدانی بر مبنای tfpl در ژنوتیپ گلستان3 (29.9 میکروگرم بر میلی لیتر) بیشتر از سایر ژنوتیپ‏ها بود. نتایج نشان داد توانمندی آنتی‏‌‏اکسیدانی بر مبنای tfpl در ژنوتیپ‏های مختلف زرشک با ترکیبات فنلی رابطه مستقیم دارد و ژنوتیپ‏هایی که دارای بالاترین میزان ترکیبات فنلی به خصوص فنل کل هستند، دارای خاصیت آنتی اکسیدانی بالاتری نیز می‏باشند. نتایج مقایسه روش‏های اندازه‏گیری فعالیت آنتی‏‌‏اکسیدانی ژنوتیپ‏های مختلف زرشک نشان داد روش میزان فعالیت آنتی‏‌‏اکسیدانی بر مبنای tfpl به دلیل ارتباط بیشتر با ترکیبات آنتی‏‌‏اکسیدانت از قبیل فنل کل روش بهتری برای اندازه‏گیری میزان فعالیت آنتی‏‌‏اکسیدانی در ژنوتیپ‏های زرشک بود و ژنوتیپ درگز1 با مقادیر بالای فنل کل دارای فعالیت آنتی‏‌‏اکسیدانی بالایی است که می‏توان از این ژنوتیپ در مطالعات بالینی استفاده نمود.

The antioxidant properties of some endemic barberry genotypes of Iran

In the present research, the antioxidant property of 15 barberry genotypes was assessed by four various methods namely; DPPH, ferric reducing antioxidant power (FRAP), betacarotene linoleic acid and total antioxidant activity based on TFPL method in Gorgan University of Agricultural Siences and Natural Resources at 2017. The plant materials were 14 seeded berrbery genotypes and a seedless one that already collected from northeastern provinces of Iran. The results of analysis variance showed that the effect of genotype was significant on phenol, flavonoid, anthocyanin, antioxidant capacity of barberry genotypes measured by DPPH, FRAP, betacarotene linoleic acid and TFPL methods. In this experiment the highest and lowest levels of phenol (169 and 149 mg/g DW) were obtained in Daregaz1 and seedless Birjand genotypes, respectively. Also, Golestan1 and Shirvan5 genotypes had the highest flavonoid (88.6 mg/g) and anthocyanin (619 μmol/g), respectively. The results also showed that the antioxidant properties of barberry fruits were different in all measurement methods. The measured antioxidant capacity by various methods such as DPPH, FRAP, betacarotene Linoleic acid were the highest in Shirvan4 (63.7 mg/g), seedless Birjand (54.5 μmol/g) and Dargas2 (78%) respectively. The total antioxidant activity based on TFPL method in Golestan3 genotype (29.9 μg/ml) was higher than other genotypes. The results showed that the total antioxidant activity in different barberry genotypes was directly related to phenolic compounds, and genotypes with the higher phenolic compounds, especially total phenols, had higher antioxidant properties. In this study, results of antioxidant activity comparison in different methods for berbery genotypes showed that it was finally determined that the total antioxidant activity based on TFPL method was a better technique for measuring the antioxidant activity in barberry genotypes due to its greater association with antioxidant compounds such as phenols. Furthermore, Daregaz1 genotype had the thigher phenols and therefore showed a high total antioxidant activity, which may be used in clinical studies.