گزینش به‌کمک نشانگر ‏snp‏ به‌منظور به‌نژادی صفت شیرینی میوه در طالبی

این تحقیق باهدف به نژادی صفت شیرینی میوه در طالبی رقم ساوه انجام شد. برای این منظور تلاقی بین رقم ساوه با رقم گالیا انجام شد و نسل f2 تشکیل شد. برای اندازه گیری شیرینی میوه طالبی در نسل والدین و نسل f2 از دستگاه رفراکتومتر استفاده شد. در نسل f2 42 گیاه از 2100 گیاه انتخاب و ارزیابی شد. همچنین سه نشانگر snp مرتبط با شیرینی میوه در جمعیت f2با روش hrm با کمک دستگاه ریل تایم پی‌سی‌آر تعیین ژنوتیپ گردید. از بین سه نشانگر snp یکی از آن ها (sle1)  بین والدین چندشکلی نشان داد و رقم گالیا و ساوه به ترتیب دارای ژنوتیپ a1a1 و a2a2 بودند. پس از تعیین ژنوتیپ به‌ترتیب 13، 23 و 6 گیاه برای سه ژنوتیپ a1a1، a1a2 و a2a2  به‌دست آمد. تجزیه واریانس طرح کاملاً تصادفی نامتعادل نشان داد این سه گروه از نظر میزان قند، تفاوت معنی داری داشتند. میانگین میزان قند در واحد بریکس (%) برای سه ژنوتیپ a1a1، a1a2 و a2a2 به ترتیب 11.75، 10.85 و 6.68  به‌دست آمد. مقایسه میانگین با روش دانکن نشان داد تفاوت این میانگین‌ها در سطح احتمال p <0.01.معنی دار بود. این نتایج نشان می دهد نشانگر sle1hrm به‌خوبی می تواند گیاهانی را گزینش کند که میزان قند آن ها نسبت به والد ساوه بیشتر است.

SNP marker assisted selection for improving the sugar content in the cantaloupe

This research was carried out with the aim of improving fruit sugar content in cantaloupe, accession Saveh. The ‘Saveh’ was crossed with ‘Galia’ and the F2 population was generated. The sugar content in fruits of parental generations and F2 population was measured using a refractometer. In F2 population 42 plants out of 2100 plants were selected and evaluated. HRM technique was used to determine the genotype of three candidate SNP markers which previously had been reported strongly associated with sugar content in fruit. The HRM analysis was carried out using Real Time PCR. Among the three SNP markers, one of them (SlE1HRM) showed polymorphism. ‘Galia’ and ‘Saveh’ genotypes had A1A1 and A2A2 genotypes, respectively. After determining the genotypes, 13, 23 and 6 plants were obtained for three genotypes of A1A1, A1A2 and A2A2 , respectively. Unbalanced completely randomized design analysis of variance showed that these three groups had a significant difference in sugar content. The average of sugar content in brix unit (%) for A1A1, A1A2 and A2A2 genotypes was 11.75, 10.85 and 6.68, respectively. The mean comparison with Duncan’s method showed that the difference of these average values was significant at the probability level of p <0.01. These results indicate that the marker can well select the plants that have higher sugar content than the parent of Saveh.