تاثیر خصوصیات فیزیکی بسترهای کاشت بر رشد و کارایی مصرف آب در پرورش نشای گوجه‌فرنگی گلخانه‌ای

یکی از مهم‌ترین ارکان سیستم‌های کشت بدون خاک، بستر کشت می‌باشد. پرورش‌دهندگان گیاهان معمولاً بر اساس خصوصیات فیزیکی و شیمیایی، نسبت به انتخاب بسترها اقدام می‌نمایند. به‌منظور بررسی اثر برخی از مهم‌ترین خصوصیات فیزیکی بسترهای کشت بر رشد و کارایی مصرف آب نشای گوجه فرنگی گلخانه‌ای، ویژگی‌های فیزیکی 50 بستر ترکیبی اندازه‌گیری گردید و سپس سه بستر با خصوصیات فیزیکی مشابه (ظرفیت نگهداری آب، حجم هوای موثر و خلل و فرج موثر) مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند. آزمایشی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 3 تیمار، 3 تکرار و 12 مشاهده در هر واحد آزمایشی، طراحی و اجرا گردید. نتایج نشان داد که بیشترین وزن خشک کل بوته، سطح برگ و تعداد برگ در بستر ترکیبی ماسهکوکوپیت و کمترین مقدار در بستر پرلیتورمیکولیت به دست آمد. بسترهای ماسهکوکوپیت و پرلیت کوکوپیت تاثیر یکسانی بر صفات قطر و ارتفاع و ارتفاع اولین گره داشتند. بستر ماسه کوکوپیت، بیشترین کارایی مصرف آب آبیاری معادل 1.17 گرم ماده خشک بر لیتر آب مصرفی را دارا بود و بستر پرلیتورمیکولیت، کمترین کارایی معادل 0.34 گرم ماده خشک بر لیتر آب مصرفی را نشان داد. بر اساس نتایج به دست آمده از این پژوهش، مشخص گردید که اگرچه بسترهای مورد مطالعه دارای ظرفیت نگهداری آب یکسانی بودند؛ اما بهترین رشد و کارایی مصرف آب در بستر ماسهکوکوپیت، که دارای میزان آب سهل‌الوصول (59 درصد) بیشتری بود حاصل گردید. نتایج نشان می دهد که دارا بودن ظرفیت نگهداری آب یکسان در دو بستر، الزاما به معنی رفتار مشابه آن ها نیست و خصوصیات دقیق تر دیگری نیز دخالت دارند.