مقایسه برخی ویژگی‌های مورفولوژیک و فیزیولوژیک شش ترکیب پیوندی زیتون، تحت شرایط تنش خشکی

به منظور مطالعه پاسخ های مورفولوژیک و فیزیولوژیک برخی ترکیب های پیوندی زیتون، آزمایش گلدانی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی، با شش ترکیب پیوندی زیتون، در شرایط گلخانه، در محل دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران (کرج) طی 1394-1395 انجام شد. آزمایش اول شامل سه تیمار شاهد (آبیاری در حد ظرفیت مزرعه)، تنش آبی (رطوبت خاک در حد نقطه پژمردگی) و بازیابی (آبیاری مجدد) با چهار تکرار بوده است، که صفات فیزیولوژیک شامل محتوای نسبی آب، شاخص پایداری غشاء سلولی، وزن خشک برگ و نسبت وزن اشباع به وزن خشک برگ مورد بررسی قرار گرفتند. در آزمایش دوم که شامل دو تیمار شاهد (آبیاری در حد ظرفیت مزرعه) و تنش آبی (رطوبت خاک در حد نقطه پژمردگی) بوده است؛ برخی صفات مورفولوژیک شامل تعداد شاخه های جانبی، سطح برگ، رشد شاخه اصلی، طول بلندترین ریشه و وزن تر و خشک ریشه اندازه گیری شدند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که پایه های مورد مطالعه، بر تمامی صفات مورد بررسی در آزمایش اول اثر معنی داری داشته اند. در آزمایش دوم، پایه کرونائیکی، دارای بیشترین سطح برگ، رشد شاخه اصلی، وزن خشک ریشه و طول بلندترین ریشه بوده است؛ در حالی که پایه آربکین، بیشترین تعداد شاخه های جانبی را به خود اختصاص داد. در بین ترکیب های پیوندی مورد مطالعه، ترکیب پیوندی ’کرونائیکی بر کنسروالیا‘ عملکرد بهتری از سایر ترکیب های پیوندی، در شرایط تنش داشته است و می تواند مورد توجه بیشتری قرار گیرد.  اگرچه و با توجه به گلدانی بودن، این پژوهش نمی تواند نتایج کاربردی قابل ارائه در کشور و مخصوصاً در مناطقی که همراه با تنش خشکی و همچنین سرمای زمستانه شدید است را بیان نماید؛ بنابراین نیاز به پژوهش های تکمیلی در شرایط مزرعه، با اندازه گیری صفات مرتبط با این تنش ها می باشد، تا بتوان در چنین شرایطی راه کار عملی در توصیه عمل پیوند، برای باغ های زیتون را ارائه نمود.