بررسی قابلیت کشت گونه‌های مختلف آویشن (thymus spp.) در فضای‌سبز

کاربرد گیاهان بومی و دارویی در منظر شهری، با نیاز آبی کم و نیاز به مراقبت کمتر و همچنین گونه هایی با پتانسیل و ارزش زینتی بالا، در حال افزایش می باشد. در این تحقیق نیز قابلیت کشت گونه های آویشن thymus kotschyanus، t. sepyllum، t. fedtschenkoi، t. vulgaris،t. daenensis  و t. pubescence  در فضای سبز طی 2 سال مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که گونه های thymus kotschyanus، t. sepyllum و t. fedtschenkoi بیشترین پذیرش و گونه های t. pubescence و t. daenensis کمترین پذیرش را از لحاظ زیبایی در مرحله رشد رویشی و زایشی، در بین مردم داشتند. همچنین، گونه t. kotschyanus به دلیل گلدهی زودهنگام در بهار، طول دوره گلدهی بیشتری نسبت به سایر گونه ها، به‌خصوص گونه های دیرگل t. sepyllum و t. daenensis داشت. بیشترین سطح پوشش، تعداد گل‌آذین و تعداد گل در گل آذین نیز در گونه های t. sepyllum وt. kotschyanus مشاهده شد. گونه‌های t. sepyllum و t. vulgaris طویل‌ترین گل آذین ها را به خود اختصاص دادند؛ ولی اندازه گل های این گونه ها خیلی کوچک تر از سایرین بود. بزرگ‌ترین گل و قطر گل آذین در گونه های t. daenensis و t. pubescence مشاهده شد. در کل، گونه‌های مورد مطالعه دارای صفات ارزشمند جهت معرفی به فضای سبز هستند؛ ولی گونه های t. kotschyanus و t. sepyllum، به ترتیب مناسب ترین گونه ها جهت معرفی به‌عنوان گیاهان پوششی در فضای سبز هستند.