تاثیر تنش شوری بر رشد، فعالیت آنزیم‌های پاداکسنده، پراکسیداسیون لیپیدی و کارایی نظام نوریii در خیار پیوندی روی پایه‌های کدو

شوری به‌عنوان یک تنش غیرزیستی مهم در کاهش رشد و تولید گیاهان، در نظر گرفته می شود. شناسایی سازوکار های بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی که در مقاومت به تنش شوری دخالت دارند، می تواند برای انتخاب پایه های متحمل به شوری سودمند باشد. برای این هدف آزمایشی به‌منظور بررسی تاثیر پایه (سه پایۀ کدو شینتوزا، کبالت و روت پاور) و تنش شوری (شاهد 0، 40، 60 و 80 میلی مولار nacl) روی رشد، عملکرد، سطح برگ، فعالیت آنزیم های پاداکسنده (آنتی اکسیدان)، مقدار مالون دی آلدئید (mda) و فراسنجه (پارامتر)های نورساختی (فتوسنتزی) در برگ خیار (رقم خسیب)، 35 روز پس از تنش انجام شد. فراسنجه‌های رشدی در هر سه تیمار شوری به‌طور معنی داری در گیاهان پیوندی نسبت به گیاهان غیر پیوندی بالاتر بود. عملکرد در گیاهان پیوندی 2114 درصد بیشتر از گیاهان غیرپیوندی بود. فعالیت آنزیم‌های کاتالاز (cat)، آسکوربات پراکسیداز (apx)، پلی فنل اکسیداز (ppo) و پراکسیداز (pod) در نتیجه تنش شوری افزایش یافت، اما این افزایش در گیاهان پیوندی 0.21 برابر گیاهان غیرپیوندی بود. در هر سه تیمار شوری، کاهش میزان هدایت روزنه ای در گیاهان پیوندی در مقایسه با گیاهان غیرپیوندی به‌طور معنی داری کمتر بود، افزون بر این پراکسیداسیون لیپیدی در گیاهان پیوندی 127 درصد کمتر از گیاهان غیرپیوندی بود. بیشترین بازدۀ کوانتومی نظام نوری (فتوسیستم) (fv/fm) ii در برگ های خیار تفاوت معنی داری بین گیاهان پیوندی و غیرپیوندی نشان داد و این مقدار در گیاهان پیوندی 63 درصد بیشتر از گیاهان غیرپیوندی بود. این نتایج اشاره به این دارد که افزایش فعالیت آنزیم های پاداکسنده، نسبت fv/fm و هدایت روزنه ای در گیاهان پیوندی، مرتبط با تحمل بیشتر آن ها به تنش شوری است.