بررسی تغییرات کمی و کیفی اسانس پنج اکسشن مرزه گونه satureja mutica fisch. & c.a.mey. در شرایط زراعی کردستان

مرزۀ جنگلی  (satureja mutica fisch. & c. a. mey.)یکی از گونه‌های انحصاری تیرۀ نعنا (lamiaceae) است که در رویشگاه‌های طبیعی نواحی شمال و شمال شرق ایران پراکنش دارد. در این تحقیق به‌منظور بررسی امکان کشت و اهلی کردن و بررسی کمیت و کیفیت مواد موثرۀ آن در حالت زراعی، آزمایشیدر قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در سال‌های 1388 تا 1391 به اجرا در آمد. در آغاز بذر پنج توده یا نمونه (اکسشن) ازاین‌گونه از رویشگاه‌های طبیعی استان‌های خراسان (دو نمونه)، مازندران، گیلان (دو نمونه) گردآوری و در گلخانه کشت و نشا تولید شد. نشاها در مزرعۀ تحقیقاتی ایستگاه گریزۀ سنندج کشت شد. سپس سرشاخه‌های گل‌دار آن‌ها طی دو تا سه سال متوالی پس از کشت در مرحله گلدهی کامل به روش تقطیر با آب اسانس‌گیری شد. اسانس‌ها با استفاده از دستگاه‌های فام‌نگار (کروماتوگرافی) گازی و گاز فام‌نگارمتصل به طیف‌سنج جرمی و با محاسبه شاخص بازداری تجزیه و شناسایی شدند.در شمار پنج نمونۀ بانک ژنی مورد بررسی گونۀ s. mutica ترکیب‌های عمدۀ اسانس در سال اول تیمول (5/87/51 درصد)، پاراسیمن (8/92/16 درصد )، گاما ترپینن (0/102/23 درصد) و کارواکرول (7/3 7/49 درصد) و در سال دومتیمول (5/31/34 درصد)، پاراسیمن (0/17 0/39 درصد )، گاماترپینن (6/153/22 درصد) و کارواکرول (6/32/44 درصد) بود و در سال سوم تیمول (4/269/28 درصد)، پاراسیمن (8/19 8/21 درصد)، گاماترپینن (2/178/17 درصد) و کارواکرول (9/200/27 درصد) بود. بازدۀ اسانس توده‌های مورد بررسی این‌گونه به‌تدریج با رشد گیاه در سال دوم و سوم افزایش یافت. مجموع دو ترکیب فنلی تیمول و کارواکرول اسانس در سال دوم نسبت به سال اول در همۀ نمونه‌ها کاهش یافت و بیشترین میزان تیمول در سال اول بود. به‌طورکلی می‌توان گفت گیاهان دو ‌ساله و سه ساله بازدۀ اسانس بالاتر و گیاهان یک‌ساله کیفیت اسانس بالاتری داشتند. بازدۀ اسانس در سال سوم نسبت به سال دوم افزایش و کیفیت اسانس در نمونۀ خراسان 1 افزایش و در نمونۀ خراسان 2 کاهش یافت.