افزونش انبوه لیموترش ایرانی (citrus latifolia) در شرایط درون شیشه‌ای

مناسب‌ترین راه ممکن برای مبارزه با بیماری جاروک لیموترش، استفاده از پایه‌ها و رقم‌های متحمل و سالم است. در این پژوهش، دستورکار ریزازدیادی لیموترش ایرانی (پرشین لایم) که تحمل بالایی نسبت به این بیماری دارد، در شرایط درون شیشه‌ای بررسی شده است. برای استقرار، جوانه‌های انتهایی و جانبی شاخه‌های جوان نهال‌های سه ساله پس از برش و ضدعفونی سطحی در محیط کشت پایۀ بدون هورمون ms قرار داده شده و پس از 20 تا 30 روز، سرشاخه‌های تولیدشده برای پرآوری، به محیط‌های کشت ms و dkw  و تنظیم‌کنندۀ‌ رشد بنزیل‌آمینوپورین منتقل شدند. برای طویل‌سازی ریزشاخه‌ها برای انتقال به محیط ریشه‌زایی، آزمایش دیگری با استفاده از تنظیم‌کننده‌های رشد کاینتین و بنزیل‌آمینوپورین و برای تعیین محیط ریشه‌زایی، دو آزمایش جداگانه، با استفاده از سه غلظت ایندول استیک اسید (iaa) و نفتالن استیک اسید (naa) و سه غلظت ایندول بوتیریک اسید (iba)در محیط dkw حاوی 2درصد ساکارز انجام شد. برای سازگاری، آزمایشی با شش ترکیب خاک انجام گرفت. نتایج نشان داد، محیط کشت dkw با غلظت 1 میلی‌گرم در لیتر بنزیل آمینوپورین (bap) و ساکارز 3درصد، بهترین محیط برای پرآوری، 0/25 میلی‌گرم در لیتر بنزیل آمینوپورین (bap) برای افزایش طول، نفتالن استیک اسید به میزان 2 میلی‌گرم در لیتر در محیط کشت dkw و 2درصد ساکارز بهترین محیط برای ریشه‌زایی بودند. بهترین ترکیب خاک، شامل ماسه: پرلایت: پیت: رس سترون‌شده (استریل) با نسبت (1: 1: 3 :3) با میانگین 88درصد زنده‌مانی بود. پس از دو ماه گیاهان به‌کلی سازگار شده و آمادۀ انتقال به باغ بودند.