تاثیر سولفات و سلنیوم بر برخی شاخص ‌های ریخت ‌شناختی و ویژگی‌های پاداکسندگی پیاز قرمز آذرشهر

پیاز خوراکی ازجمله سبزی های پرمصرف در زنجیرۀ غذایی مردم جامعه بوده و محققان همواره در تلاش هستند تا کیفیت غذایی آن را بهبود بخشند. این پژوهش برای بررسی تاثیر سطوح مختلف گوگرد (32، 64 و 128 میلی گرم در لیتر سولفات و سلنیوم (0، 1 و 2 میلی گرم در لیتر سلنات) بر صفات رشدی و ویژگی های پاداکسندگی (آنتی‌اکسیدانی) پیاز (allium cepa l.) رقم قرمز آذرشهر در شرایط آبکشتی (هیدروپونیک) انجام شد. نتایج نشان داد، غلظت های سولفات و سلنات و همچنین اثر متقابل این دو بر بیشتر صفات رویشی در سوخ معنی‌ دار بود؛ به طوری که بالاترین وزن تر و قطر سوخ (35/70 گرم و 38/24 میلی متر) در تیمار 128 میلی گرم در لیتر سولفات در ترکیب با غلظت 2 میلی گرم در لیتر سلنات مشاهده شد. بین افزایش سلنات و سولفات رابطۀ مستقیم و مثبت با وزن تر و قطر سوخ به دست آمد. بیشترین درصد مادۀ خشک سوخ (16 درصد) در تیمار 64 میلی گرم در لیتر سولفات در ترکیب با تیمار 1 میلی گرم در لیتر سلنات به دست آمد. در همۀ غلظت های سولفات همزمان با افزایش سطح سلنات ارتفاع بلندترین برگ کاهش یافت. همچنین با افزایش غلظت سلنات در همۀ سطوح سولفات، تجمع سلنیوم در سوخ بیشتر شد. افزایش سلنیوم سبب افزایش خاصیت پاداکسندگی، فنول و فلاونوئید بافت سوخ، در شماری از تیمار های مورد آزمایش شد.