رشد گوجه‌فرنگی رقم کویین پیوندی روی پایه‌های مختلف در شرایط شوری

امروزه گوجه فرنگی یکی از سبزی های مهم گلخانه ای شده است. که با استفاده از روش پیوند می‌توان بر بسیاری از مشکلات تولید این محصول ازجمله شوری خاک و آب آبیاری فائق آمده و محصولی باکیفیت بالاتر تولید کرد. در این تحقیق، نشاهای گوجه فرنگی گلخانه ای رقم کویین (queen) روی پایه های دورگ (هیبرید) رقم‌های آر-9704، هلپر و پرا به روش اسکنه ای پیوند و در گلخانه ای با سامانۀ آبکشتی (هیدروپونیک) پرورش داده شدند. گیاهان پیوندی و غیر پیوندی ازنظر عملکرد و کیفیت میوه در تیمارهای شوری 0، 30 و 60 کلرید سدیم با هم مقایسه شدند. عملکرد میوه و صفات کیفی میوه همچون مواد جامد محلول، لیکوپن، کاروتن، اسید اسکوربیک، سطح برگ، ارتفاع بوته و میزان مادۀ خشک گیاه در گیاهان پیوندی در هر سه تیمار شوری 0، 30 و 60 میلی‌موس بیشتر از گیاهان غیر پیوندی بود. گوجه فرنگی پیوندی روی پایۀ پرا بالاترین عملکرد (5090 گرم در بوته) را داشت و گیاهان شاهد (3100 گرم در بوته) پایین ترین میزان عملکرد را دارند. تیمار شوری اثر معنی داری بر اسید اسکوربیک و مواد جامد محلول در گیاهان پیوندی داشت. تیمار شوری تاثیری بر غلظت کاروتن و لیکوپن میوه نداشت ولی غلظت آن ها در گیاهان پیوندی بیشتر از گیاهان غیر پیوندی بود. غلظت عنصرهای سدیم، کلر و نیترات در گیاهان پیوندی در هر سه تیمار شوری بیشتر از گیاهان غیر پیوندی بود. بنابراین پایۀ آر-9704 به‌عنوان پایۀ مناسب برای رقم کویین در شرایط شوری مشخص شد.