بررسی و نقد مفهوم وحی گزاره‌ای و غیرگزاره‌ای در الهیات مسیحی
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
فخار نوغانی وحیده
|
|
منبع
|
فلسفه دين - 1395 - دوره : 13 - شماره : 1 - صفحه:113 -138
|
|
چکیده
|
پدیدۀ وحی و تبیین آن یکی از مهم‌ترین موضوعات در حوزۀ ادیان الهی محسوب می‌شود. ماهیت رازگونه و فراطبیعی این پدیده سبب شده است تا رویکردهای گوناگونی در این خصوص از سوی اندیشمندان دینی مطرح شود. در الهیات مسیحی دو رویکرد کلی گزاره‌ای و غیرگزاره‌ای در تبیین وحی وجود دارد. بر اساس رویکرد اول وحی عبارت از مجموعه آگاهی‌هایی است که در قالب عبارات و گزاره‌ها آشکار می‌شود، در حالی‌که بر اساس رویکرد دوم پدیدۀ وحی نه از سنخ گزاره بلکه به‌معنای مکاشفه است. در این مقاله ضمن بررسی، تحلیل و نقد هر یک از دو رویکرد، تلاش شده است تا مهم‌ترین نقص‌ها و کاستی‌های موجود در هر یک از دیدگاه‌ها مطرح شود. فروکاهش وحی به ساحت گزاره‌ای صرف در رویکرد گزاره‌ای، عدم توجه به مبانی انسان‌شناسی و هستی‌شناسی و فروکاهش وحی به سطح نازلی از تجربیات بشری در رویکرد غیرگزاره‌ای و نیز غفلت از مبانی زبان‌شناسی در حوزۀ زبان دین، برخی از مهم‌ترین نقص‌های الهیات مسیحی در تبیین پدیدۀ وحی هستند.
|
|
کلیدواژه
|
الگوهای مکاشفه، انکشاف، وحی غیرگزاره‌ای، وحی گزاره‌ای
|
|
آدرس
|
دانشگاه فردوسی مشهد, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
fakhar@um.ac.ir
|
|
|
|
|
|
|