عقلانیت باور دینی از دیدگاه ولترستورف با محوریت نقد اعتدالی دلیل گرایی

عقلانیت باور دینی یکی از مهم ترین مباحث فلسفه دین است که پنج رویکرد معرفت شناسانه متفاوت را در بر می گیرد. تا همین اواخر، دلیل گرایی رویکرد غالب در حوزه عقلانیت باورهای دینی بود و نماد عقلگرایی حداکثری به شمار می رفت. اما معرفت شناسی اصلاح شده مکتبی نوظهور است که در مقابل دلیل گرایی قرار گرفته، عقلانیت را بیجا و بی مورد دانسته و معتقد است که اعتقادات دینی می توانند کاملا موجه و معقول باشند حتی اگر هیچ قرینه ای آنها را تایید نکند. در این میان دیدگاههای ولترستورف به عنوان یکی از مهم ترین افراد مطرح در این رویکرد، متشکل از دو فرضیه عمده است: اول آنکه افراد زیادی به صورت مبنایی یعنی بدون واسطه و نه بر اساس دیگر عقاید، به بسیاری عقاید در مورد خدا قایلند؛ و دیگر اینکه آنان اغلب حق دارند به آن امور معتقد شوند.. دراین مقاله پس از بیان مخدوش بودن معیار لاک در استفاده از مفهوم معقول که همان معیار مبناگروی کلاسیک است، نحوه مواجهه ولترستورف با بحث عقلانیت مشخص می گردد که او معنای عام و گسترده عقلانیت را مورد پذیرش قرار می دهد و مراد وی از عقلانیت، تنها عقل ارسطویی نیست بلکه خود ایمان را به تنهایی عقلانی می داند و ترکیبی از دلیل گرایی و ایمان گرایی را پیشنهاد می دهد.