بررسی نقدهای ریچارد داوکینز بر دیدگاه ندانم‌ گویی در مسئلۀ وجود خدا

ریچار داوکینز در کتاب «پندار خدا» وجود خدای ادیان ابراهیمی را انکار کرده است. او برای اثبات دیدگاه خود علاوه بر ارائه دلیل، تلاش کرده تا هر آنچه به گونه‌ای مانع به‌شمار می‌رود را نیز برطرف کند. دیدگاه ندانم‌گویی یکی از این موانع است که داوکینز با پذیرش کلی آن، معتقد است احتمال عدم وجود خدا بیشتر از وجود اوست از این‌رو درباره وجود خدا نباید ندانم‌گو شد. او باور خود را بر پایه تقسیم‌ ندانم‌گویی به موقت و دائم، علمی دانستن فرضیه خدا، اصل ناممکن بودن اثبات قطعی عدم یک چیز، نقد استدلال بیزی و استدلال نامحتملی استوار کرده است. در این مقاله نخست به روش توصیفی دیدگاه و دلایل داوکینز معرفی شده است و سپس با روش انتقادی میزان کامیابی دلایل ارائه شده در اثبات ادعای او بررسی گردیده است. نتیجه بررسی نشان می‌دهد که این دلایل نمی‌توانند ادعای او را اثبات کنند و نهایت کارایی آن‌ها اثبات ندانم‌ گویی نظری است.

examining richard dawkins’ criticisms of the agnostic view on the issue of god’s existence

in his book the god delusion richard dawkins has denied the existence of the god of abrahamic religions, including islam. in order to prove his point of view, in addition to presenting the reasons he tried to remove everything that is considered as an obstacle. the point of view of agnosticism is one of these obstacles that dawkins, by accepting its principle, believes that the probability of the non-existence of god is greater than his existence; therefore, one should not be agnostic about the existence of god. he has based his belief on the basis of the division of & agnosticism & into temporary and permanent, knowing the existence of god as a scientific hypothesis, the principle of the impossibility of definitively proving the absence of a thing, criticism of bayesian reasoning and improbable reasoning. in this article, dawkins’ point of view and reasons are first introduced in a descriptive way, and then the success rate of the reasons presented in proving his claim is analyzed by a critical method. the result of the research shows that these reasons cannot prove his claim and their ultimate efficiency is to prove theoretical agnosticism.