بررسی رویکرد کاپلستون به فلسفة تطبیقی

رویکرد کاپلستون به شرق در طول زمان دستخوش تغییر قرار گرفت؛ به گونه‌ای که می‌توان از کاپلستون متقدم و متاخر سخن گفت. او هنگام تدوین تاریخ فلسفة غرب دست‌کم نگاهی مثبت به شرق نداشت. ولی، بعد از فراغت از کار یادشده، به‌تدریج به اهمیت تفکر شرق و نیز تفکر روسی پی برد و از رویکرد قبلی خود فاصله گرفت و به فلسفه‌های ‌فرهنگ‌های ‌شرقی و نیز مطالعات تطبیقی سخت علاقه‌مند شد و از اهمیت و ضرورت و ارزشمندی این دست مطالعات به‌تفصیل سخن گفت. از میان آثار بسیار وی، کتاب فلسفه‌ها و فرهنگ‌ها و کتاب دین و واحد: فلسفه‌های ‌شرق و غرب مهم‌ترین کتاب‌هایی ‌هستند که با رویکرد تطبیقی نوشته شده‌‌اند. رویکرد کاپلستون به مطالعات تطبیقی تاریخی است؛ در عین حال رویکرد وی از رویکرد تاریخی ماسون‌ اورسل متفاوت است. او وسعت دید و غنای تفکر را مهم‌ترین دستاورد تعامل تفکر شرق و غرب می‌داند. ضرورت آشنایی تطبیق‌گر با خطوط کلی فلسفه‌های ‌فرهنگ‌های ‌دیگر و زبان آن‌ها، پرهیز از هر گونه دوگانگی‌های ‌شتابزده و تعمیم‌های ‌ناروا، و نیز تاکید بر داشتن پیش‌فرض از موضوعات مهمی هستند که در رویکرد وی به مطالعات تطبیقی برجسته است.

a study of copleston’s approach to comparative philosophy

copleston’s approach to the east has evolved over time, leading to distinct earlier and later phases. he developed a deeper understanding of eastern and russian thought, distancing himself from his previous approach. among his many works, &philosophers and culture& and &religion and the one: philosophies east and west& stand out as two significant books that employ a comparative approach. rather than emphasizing the contrast between eastern and western philosophies, copleston highlights their interaction and synergy, which broaden perspectives and enrich thinking. while copleston’s approach to comparative studies is historical, it differs from mason-ursel’s historical approach. he views the expansion of vision and the enrichment of thought as the most significant achievements resulting from the interaction between eastern and western thought. key considerations for comparative scholars include gaining familiarity with the outlines of philosophies from other cultures and their respective languages, avoiding hasty dichotomies and inaccurate generalizations, and emphasizing the importance of presuppositions.