تبیین و نقد ماهیت زبان دینی از نگاه فیلیپس

فیلیپس از ناشناختارگرایان در خصوص باورهای دینی است. او با طرح ایدۀ مغالطۀ تعالی زبان دینی معتقد است که این زبان واجد خصوصیت غیرارجاعی بودن و غیرتوصیفی بودن و جدا بودن وجود واقعی از وجود منطقی در گزاره‌هایش است. در این مقاله نشان می‌دهیم که توصیفی بودن زبان دینی در نظام فکری وی به این معناست که در زبان دینی هیچ‌گاه نباید جدا از متن دینی، اثبات وجود خدا و سایر شاخص‌های دینی انجام پذیرد، زیرا نحوۀ زندگی دینی منشا انتزاع معنا و وجود این باورهاست. از نظر فیلیپس صحبت کردن از خدا و سایر موضوعات دینی، دارای ارجاع به متعلق خود هستند. اگرچه این متعلق امری خارجی نیست، بلکه تحقق‌یافته در نحوۀ زندگی مومنان است. او توصیفی و ارجاعی بودن زبان دینی را در محدودۀ نحوۀ زندگی دینی می‌پذیرد و البته همین امر مهم‌ترین نقطۀ تمایز وی با دیگر فیلسوفان دین تحلیلی است. از همین‌رو برخی فیلسوفان تحلیل زبانی در حوزۀ فلسفۀ دین، انتقادهای زیر را به دیدگاه او مطرح کرده‌اند: الف) عدم صحت تمایز میان وجود منطقی از وجود واقعی پیرامون خداوند؛ ب) نفی واقعیت عناصر دینی بر اساس مبنای پوزیتویستی فیلیپس؛ ج) عدم اثبات ناتوانی زبان عرفی در صحبت کردن از امور ماورایی.

The Explication and Criticism of Philip’s Viewpoint toward the Nature of Religious Language

Philips is a scholar with a noncognitivist view toward religious beliefs. Suggesting the fallacy of the sublimity of religious language, he believes that this language is nonreferential and nondescriptive, and separates the true being from the rational being in its statements. This article shows that in his thought system, for the religious language to be descriptive it should never try to prove the existence of God and other religious parameters independently from the religious context, because it is the religious lifestyle that gives suchlike beliefs their meaning and existence. From Philip’s viewpoint, discussions about God and other religious topics entail allusions to their referents, although these referents are not external phenomena, but rather, are realized in Faithful’s lifestyle. He accepts the descriptive and referential nature of the religious language within the boundaries of the religious lifestyle, and this, of course, is what distinguishes him from other analytical philosophers of religion. As a result, some discourse analysis philosophers in the domain of the philosophy of religion have put forth the following criticisms against his viewpoint: the inaccuracy of making a distinction between the logical existence and the true existence of God; the rejection of the reality of religious elements based on Philip’s positivistic principles; and the failure to prove the inability of the ordinary language to talk about the metaphysical issues.