رابطۀ نفس و بدن و تاثیر آن بر جاودانگی از دیدگاه ابن‌سینا و توماس آکوئینی

مسئلۀ جاودانگی نفس در فلسفۀ ابن‌سینا و توماس آکوئیناس دو نظریۀ جداگانه است، اما در زوایایی اشتراک دارد. ابن‌سینا در تکمیل مبتکرانۀ علم‌النفس معلم اول، قید کمال را در تعریف نفس وارد و به جای صورت نشاند تا از تجرد نفس سخن گوید و در تبیین رابطۀ نفس و بدن بر شان تدبیری نفس پای فشرد و نه بر اتحاد ذاتی و جوهری بین آن دو. توماس با پیروی از آموزۀ سینوی جاودانگی نفس، صورت بودن نفس برای بدن را چنان تقریر کرد که ترکیبی از آموزۀ ارسطویی و دیدگاه ابن‌سینا باشد، ولی در تبیین نحوۀ ارتباط نفس جاودانه با بدن میرا، نظریۀ روشنی ارائه نکرد که رابطۀ ذاتی و در عین حال گسست‌پذیر نفس با بدن را نشان دهد.

The Relationship between Soul and Body and Its Effect on Eternity from the Viewpoint of Avicenna and Thomas Aquinas

Though the question of eternity of soul in the philosophies of Avicenna and Thomas Aquinas is treated differently, the two viewpoints have some comment points. In his creative completion of Aristotle’ exposition of psychology, Avicenna introduced the “perfection” condition into the definition of soul to replace the word “form” so as to make him able to talk about the incorporeity of soul. Also, in the explication of the relationship between soul and body, he insisted on the governing role of soul rather than essential and substantial union of the two. Thomas Aquinas adopted Avicenna’s eternity of soul theory and asserted that the soul is a form for body in order to make the resulting outcome a compromise between the Aristotelian and Avicennan viewpoints. However, he did not set forth a clear theory that can show the essential yet breakable relationship between soul and body in his explanation of the quality of the relationship between the eternal soul and the mortal body.