مرگ‌اندیشی و معنای زندگی در هایدگر

مرگ‌اندیشی در نگاه هایدگر و تاثیر آن بر معنای زندگی ناشی از رابطۀ انسان با هستی و هستی معطوف به مرگ اوست. هایدگر مرگ‌اندیشی را مختص دازاین اصیل دانسته و زندگی اصیل را معنادار می‌داند. او اندیشۀ مرگ را نیرویی برای گسست از پوچی روزمرگی و معناداری زندگی به‌شمار می‌آورد. در مواجهۀ با نیستی و تکاپو در میدان مرگ‌آگاهی دازاین قادر به کسب بصیرت نسبت به واقعیت جهان، آزادی و اصالت بخشیدن به زندگی خود و به تبع معنا وجهت دادن به زندگی است. حفظ هویت فردی، کشف امکانات وجودی دازاین در این دنیا، انتخاب آگاهانه و زندگی متفکرانه و مسئولیت در برابر خود و دیگران از پیامدهای زندگی اصیل و معنادار است. دیدگاه هایدگر در زمینۀ معنای زندگی دیدگاهی طبیعت‌باور بود. به نظر هایدگر، معیار بیرونی برای عمل انسانی وجود ندارد و انسان خود آفرینندۀ ارزش‌هاست. اصالت و ارزشمند بودن در گرو انتخاب و تعیین نشدن توسط معیارهای بیرونی و دیگران است. به نظر وی آنچه مهم است، در راه بودن است، حتی اگر هدفی به‌عنوان هدف نهایی وجود نداشته باشد. از دیدگاه هایدگر زندگی معنادار لازمۀ هستی اصیل است که در آن انسان به‌دلیل ترس از مرگ و برای رهایی از دلهرۀ ناشی از ترس از مرگ، به زندگی معنا می‌بخشد.

Death Thinking and the Meaning of Life in Heidegger

The death of a thinker in Heidegger and his influence on the meaning of life arose from the relationship of man with his being and being to his death. Heidegger considers dying to be original to Dasein and considers authentic life meaningful life. He considers the thought of death as a force to break the absurdity of the daily routine of life. Facing Nothingness and Struggle in the field of death, Dasein's ability to gain insight into the reality of the world, freedom and authentication of his life, and in consequence of meaning and direction of life. Preserving personal identity, discovering Dasein existential possibilities in this world, conscious choice and thoughtful life, and responsibility for themselves and others from the consequences of authentic and meaningful life. A person who does not die is an inalienable life. And there is such a kind of fear and escape from death, neglect, and routine. Such a human being lives in refuge from the fear and anxiety caused by the thought of death, and lives in the will of the community. But, he does not have a real sense of security and the other decisionmakers will determine his destiny. Such a person does not have a clear understanding of the goals pursued by their behavior, since he is not the owner of his life and thus becomes confused and meaningless in his life.