بررسی رابطه فرهنگ سازمانی و بهره وری نیروی انسانی در سازمان های خدمات دهی عمومی استان تهران

فرهنگ یا جو حاکم برسازمان، مبیّن شیوه ی مدیریت سازمان است. برنامه ریزی و هدایت فرهنگ سازمانی، می تواند افزایش بهره وری سازمان را به دنبال داشته باشد. هدف از این پژوهش، بررسی رابطه فرهنگ سازمانی با بهره وری در سازمان‌های خدمات‌دهی عمومی استان تهران است. سوال اصلی پژوهش بدین گونه مطرح می شود که آیا ارتباط معنا‌داری بین فرهنگ سازمانی با بهره‌وری نیروی انسانی در سازمان‌های خدمات دهی عمومی استان تهران وجود دارد؟ روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری، تمامی کارکنان شاغل درسازمان‌های خدمات‌دهی عمومی استان تهران در سال1389 است. حجم نمونه450 نفر و از روش نمونه‌گیری در دسترس برای انتخاب آزمودنی ها استفاده گردیده است؛ در نهایت، با استفاده از مدل آماری رگرسیون چندمتغیری با روش ورود همزمان به آزمون فرضیه‌های تحقیق پرداخته شده و یافته‌های تحقیق نشان داد که ارتباط مثبت و معنی‌داری بین ابعاد فرهنگ سازمانی با بهره‌وری نیروی انسانی در سازمان‌های خدمات دهی عمومی استان (01/0=?) وجود دارد. پرسشنامه‌های مورد استفاده در این پژوهش ، پرسشنامه فرهنگ سازمانی رابینز که مولفه های آن عبارتند از: ابتکارفردی، هدایت، سیستم پاداش، حمایت مدیر، انسجام و یکپارچگی، الگوی ارتباطی، سازش، تحمل خطر در ریسک پذیری، کنترل، هویت سازمانی و همچنین پرسشنامه بهره‌وری هرسی و گلداسمیت بوده که مولفه های آن نیز، ابتکار فردی، عملکرد، رضایت، اثربخشی، ایجاد انگیزش، توانمندی و تمایل به کار است. از یافته‌های پژوهش نتیجه گرفته می شود که بین ابعاد فرهنگ سازمانی با تعدادی ازمولفه های بهره‌وری نیروی انسانی درسازمان‌ های خدمات دهی عمومی استان تهران (01/0=?) ارتباط مثبت ومعناداری وجود دارد. به عبارت دیگر توان پیش‌بینی مولفه های بهره وری ازطریق ابعاد فرهنگ سازمانی وجود دارد.