ارزیابی قوانین ساعت کاری و محدودیت های رانندگی با ناوگان حمل و نقل مسافری جاده ای کشور

محدودیت های میزان ساعت رانندگی و استراحت رانندگان این نوع ناوگانی بی نشهری کییا ز عواملیاست که اگر در کی شبان هروز ب هصورت مناسب تع یین نشود، می تواند بر روی رفتار رانندگان و عملکردرانندگی آنها تاثیرگذار باشد ب هطوری که خستگی و فرسایش روحی و جسمی راننده و درنهایت تصادف رادر پی خواهد داشت. مسیله خستگی رانندگان ناوگان مسافری از دو جنبه اهمیت بیشتری نسبت به وسایلنقلیه شخصی پیدا م یکند: اول اینکه، این رانندگان بیشتر از سایر رانندگان در جاد هها تردد م یکنند و عموماًمساف تهای طولانی تر را می پیمایند و دوم آنکه، احتمال جرح و فوت در تصادفات وسایل نقلیه سنگینبیشتر است. بنابراین باتوجه به اهمیت واپایش ساعت کاری رانندگان ناوگان مسافری در این مقاله با هدفشناسایی نقاط ضعف قوانین و ضوابط ساعت کاری رانندگان مسافری در کشور، این قوانین به طور کاملمورد بررسی قرار گرفته و با انجام مقایسه تطبیقی جزییات قوانین جاری کشور با قوانین و ضوابط مرتبطدر چند کشور توسعه یافته، نواقص و مشکلات موجود شناسایی و راهکارهای لازم ارایه شده است. نتایجاین مطالعه نشان می دهد که قوانین کشور ایران نسبت به دیگر کشورهای مورد مطالعه از ساختار بسیارساد های برخوردار است و جزییات لازم از قبیل میزان استراح تهای اجباری در طول روز، هفته و حتی ماهدیده نشده و در این قوانین لحاظ نشده است