نقش برنامه ریزی پیاده در توسعه پایدار شهری

در برنام هریزی شهرهای ایران معابر پیاده نه به عنوان بخشی مستقل از فضای شهری بلکه به منزلهتابعی از حرکت سواره م یباشند و برنام هریزی برای ماشین همواره بر برنام هریزی برای انسان مقدماست. این پژوهش به بررسی ارتباط بین برنام هریزی پیاده و ابعاد مختلف کالبدی، زیست محیطی،اجتماعی و اقتصادی در خیابان شهرداری حد فاصل میدان تجری ش- میدان قدس م یپردازد. روشتحقیق در این پژوهش به صورت توصیفی- تحلیلی است. پژوهش حاضر از طریق مطالعه محدودهخیابان شهرداری در حد فاصل میادین تجریش و قدس نشان می دهد بسیاری از ویژگ یهای ناشیاز برنام هریزی پیاده که ارتباط نزدیکی با کیفیت زندگی در شهرها دارند؛ ازقبیل قابل دسترس بودنخدمات و تجهیزات شهری، محیط زیست پاک، تشویق به سفرهای پیاده، کاهش هزینه های ناشی ازسوخ تهای فسیلی، کاهش استفاده از وسایل نقلیه شخصی و همی نطور ارتقای تعامل اجتماعی درجهت دس تیابی به توسعه پایدار در شهر تهران تسهی لگر م یباشند