خمیره ازلی در نزد سهروردی و رنه‌گنون

سهروردی در کتب خود از خمیره ازلی و ابدی یا خمیره مقدّسه‌ای سخن به میان آورده که بدون اطّلاع از آن نمی‌توان در زمره حکمای حقیقی جای گرفت. در کتاب مطارحات، «کلمه» نخستین را که همان خمیره ازلی است در دو رشته شرقی (خسروانی) و غربی (فیثاغورسی) ترسیم کرده است که سرانجام در یک نقطه جمع گردیده‌اند و سهروردی خود وارث این امانت گران‌بهاست. رنه گنون نیز به طریق مشابهی از خمیره ازلی(la tradition primordiale) سخن گفته است که مظهر نخستینی دارد و مظهر بازپسینی: مظهر اوّل آن آیین هندو و مظهر آخر آن دین اسلام است. در این مقاله، با استناد به گفتاری از گنون دربارة سَناتَنَه دهَرمَه (خمیره ازلی و ابدی)، رای او با رای سهروردی برابر نهاده شده است.