تصحیح علمی انتقادی رساله «النیروزیّه»

نیروزیّة نام رساله‌ای از ابن‌سینا در تفسیر قرآن است که در آن بر اساس اصول فلسفیِ خویش و نیز بر اساس حساب جمل، تلاش می‌کند تا حروف مقطّعة قرآنی را تفسیر کند. ابن‌سینا در ابتدای این رساله مقدمه‌ای ذکر می‌کند و در آنجا توضیح می‌دهد که این رساله را به رسم هدیة نوروزی به شخصی با لقب «الشیخ الامیر» تالیف کرده است. نام مهدی الیه نامی مبهم است و در نگاه اوّل با هیچکدام از اطرافیان و معاصران ابن‌سینا انطباق کامل ندارد. از این‌رو بررسی و پژوهش در هویّت مهدی الیه از جمله جنبه‌های مهم این اثر است. از جمله ابعاد دیگر پژوهش در این اثر، تحقیق در روش ابن‌سینا در تفسیر حروف مقطّعه و ارتباط آن با سایر آثار ابن‌سینا است. تصحیح انتقادی این اثر بر مبنای چهار نسخة برگزیده انجام شده که قدیمی‌ترین آن‌ها نسخه‌ای متعلق به سال 702 هجری قمری است.

abcd

the discussion of absolute truth, which is in fact the discussion of the transcendent essence, has been one of the most important topics in mystical religions and schools throughout history. the essence of truth is the unseen of the unseen and without any manifestation, even the manifestation of the unseen, and it is a truth free from name and symbol. the issue of absolute truth is rooted in the thought of nagarjooneh and ibn arabi in religious and sacred texts. in the sacred texts of both thinkers, right as essence is a truth beyond the world, apparent and distinct from creation, and in its transcendence and sanctity has nothing to do with existence. for this reason, it is impossible to know and recognize and establish any kind of relationship with him. right has an indescribable nature in terms of essence, and the most important way to describe it is silence.