نسبت میان نظر و عمل در ارسطو بنا بر تفسیر هیدگر

ارسطو به نسبت نظر و عمل در دفتر ششم از کتاب اخلاق نیکوماخُس در طی تعریف دو مفهوم کیاست (phrónesis) و درایت (sophía) می‌پردازد. این دو مفهوم هر دو از فضایل عقلی‌اند و با مفهوم عقل (noûs) ارتباطی تنگاتنگ دارند. البته قرار گرفتن کیاست در کنار دیگر فضایل عقلی شامل درایت (sophía)، فن (techne) و معرفت (episteme) و بشمار آوردن آن چون یکی از انحاء ناپوشیده سازی (aletheuein) برای هیدگر این امکان را فراهم می‌آورد تا مانع از ورود این مفهوم به حوزة مباحث اخلاقی شود. او سه صفت برای مفهوم phrónesis قائل است: یکم دیدِ پیرامون‌نگر (umsichtig) داشتن؛ دوم مصمم (entschlossen) بودن و بالاخره وجدان یا شعورِ باطن (gewissen) داشتن. بنا بر نظر هیدگر آنچه در نسبت میان phrónesis و sophía آشکار می‌شود، پیوند فلسفه با دانشی است که ما را در کارهای روزمره راهبر است.اما تفسیر هیدگر از ار سطو به گونه ای است که در طی آن ارسطو شاهدی می شود در جهت تایید آنچه هیدگر خود به لحاظ فلسفی در نظر دارد؛ ازجمله اینکه نتیجة قول ارسطو به دخیل بودن عقل در کیاست این نیست که کیاست به همان مو ضوعاتی می پردازد که درایت با آنها سروکار دارد ، بلکه است ، آن هم به معنای فهم زندگی انسان که خود نیز » فهم وجود « کیاست موضوع تک تک تصمیمات و سنجش های ما ...... به معنای سبک و سنگین کردن اعمال است

relation between theoria and praxis in aristotle according to heidegger

aristotle deals with theory and practice in the sixth book of nicomachean ethics by defining the two concepts of phrónesis and sophía. these two concepts are both intellectual virtues and are closely related to the concept of reason (nous). of course, placing phrónesis alongside other intellectual virtues, including sophía, techne and episteme and counting it as one of the aspects of aletheuein makes it for heidegger possible to prevent this concept from entering in to the field of ethical discussions. he attributes three meanings to the concept of phrónesis: first, having circumspection; the second is being resolute (entschlossen) and finally to have conscience (gewissen). according to heidegger, what is revealed in the relationship between phrónesis and sophía is the connection of philosophy with the knowledge that guides us in our daily works. by interpreting the concept of phrónesis in aristotle, heidegger achieves the source of the everyday understanding of being.