گفتاری در باب مدعیات دساتیر

بر اساس دیدگاه اصلی دساتیر، تاریخ جهان به برخی دوره‌های بزرگ اصلی (مهین چرخ) تقسیم می‌شود که تعداد دقیق آنها دانسته نیست. هر یک از این دوره‌ها نیز به چند دورة کوچک‌تر (کهین چرخ) تقسیم می‌شود و در انتها، دوره‌ای بزرگ با یکی از این دوره‌های کوچک‌تر پایان می‌پذیرد. آغازگر دورة بزرگی که اکنون در آن قرار داریم «آباد»، پیامبری است که همه انسان‌های امروزی از نسل او هستند. این دوره با سه دورة کوچک دیگر دنبال شده تا به دورة «گلشاهیان» رسیده است. در این مقاله، با بررسی معیارهای دساتیریِ شروع و پایان یک دورة کوچک، نشان داده می‌شود که کیخسرو آخرین پیامبر گلشاهی و زرتشت نخستین پیامبر دورة بعد است. در ادامه، با توجه به اینکه ساسان پنجم آخرین پیامبر دورة زرتشتی و پرویز آخرین پادشاه الهی دساتیر است، استدلال می‌شود که دساتیر را باید بشارت‌نامة ظهور آذرکیوان به مثابه نخستین پیامبر هفتمین کهین چرخ در نظر گرفت.

On Message of Dasātir

Based on Dasātir’s approach, world history is divided into some basic periods (Mehīn Charkh) and each of these main periods is divided into some shorter periods (Kehīn Charkh). The big period which we are in it has begun with “Ābād”, the prophet who all of the people in the current world are of his generation. After Ābād’s period, three short periods have been passed until fifthperiod “Golshāhīān”. Studying Dasātirian criteria for the beginning and end of the one period, it is shown “Kay khōsrow” is the final prophet of Golshāhīān and Zoroaster is the first prophet of the consequent period. Concerning this fact that “Fifth Sāsān” is the final prophet of the Zoroastrian period and “Parvīz” is the last divine king in Dasātir, it is demonstrated that Dasātir should be considered as the enunciation of Āzarkeyvān who will be the first prophet of the seventh short period.