کوته‌نظری و فعالیت دانشگاهی: پژوهشی از منظر معرفت شناسی فضیلت

کوته‌نظری رذیلتی فکری است که موجب تنزل فکری و عملیِ افراد می‌شود. فعالیت دانشگاهی، به طور خاص، نیازمند ذهنِ گشوده و پذیرای گفت‌وگوی نقادانه است، یعنی همان فضیلت‌ها و مهارت‌هایی که در نقطه‌ی مقابل کوته‌نظری قرار دارند. بنابراین، اگر کوته‌نظری رذیلتی است که عموم افراد باید از آن بپرهیزند، برای دانشگاهیان، به طور خاص، عیب و ایرادی ویرانگر است که کارکردهای متفاوتِ فعالیت‌هایشان را تباه می‌کند. در این مقاله، پس از طرح چارچوبی که مجال بحث درباره‌ی اهمیت و تاثیر فضیلت‌ها و رذیلت‌های اخلاقی و فکری را بر فعالیت دانشگاهی فراهم می‌کند، به ویژگی‌های عمده‌ی کوته‌نظری و آنچه آن را رذیلتی فکری می‌سازد می‌پردازیم. سپس، نشان می‌دهیم که این رذیلت چگونه کارکردهای سه‌گانه‌ی فعالیت دانشگاهی را به بیراهه می‌برد و موجب تنزل آن‌ها می‌شود در حالی که در نقطه‌ی مقابل، گشودگی ذهنی به این کارکردها غنا می‌بخشد و به تحقق آن‌ها به بهترین شکل کمک می‌کند.

Closed-mindedness and Academic Practice: How an Intellectual Vice Can Infect the scientific community

Closedmindedness is an intellectual vice that that degrades people intellectually and practically. Academic practice, in particular, requires an open mind which is susceptible of critical dialogue, that is, the same virtues and skills that are at the opposite end of the spectrum. Thus, if we take closedmindedness as a vice that should be avoided by the general public, it is a devastating flaw for academics in particular that undermines the different functions of their activities. In this paper, after outlining a framework that provides an opportunity to discuss the importance and impact of moral and intellectual virtues and vices on academic activity, we turn to the main features of closedmindedness and what makes it an intellectual vice. Then, we show how this vice misleads the three functions of academic practice and degrades them, while openmindedness enriches these functions and helps them to be realized in the best possible way.