پدیدار زمان (کاله) در تفکّر فلسفی هند

در تفگر هندویی، زمان عبارت است از ابدیتی دائم الحاضر که با فضای مطلق، عنصر تفکیک ناپذیری را تشکیل می دهد. مساله قابل توجه این است که در برخی فلسفه های هندویی زمان به مثابه خدا تفسیر می شود: قادری مطلق که بر همه امور عالم احاطه دارد. این در حالی است که در دیگر فلسفه های هندویی، زمان به مثابه علت، قدرت، نمود، جوهر و عرض تفسیر می شود. در حکمت ودانته زمان امری خیالی و وهمی است نه واقعی. در فلسفه نیایه-وایشیشیکه، زمان به عنوان جوهری مستقل و غیرمادی تفسیر می شود. پرسش از چگونگی حضور زمان، نحوه ارتباط آن با مسائل هستی شناختی از جمله: علیت، حرکت و فضا در همه عناصر حضور دارد؛ در فلسفه نیایه وایشیشیکه ترتیب وقوع رویدادهای کیهانی با پدیدار زمان تفسیر می شود. اما زمان هیچ کیفیت فیزیکی خاص مانند رنگ ندارد. فلسفه سانکیه هر چند مبتنی بر متافیزیک ثنویت گرایی است که روند رویدادهای کیهانی را در فعل و انفعال دو اصل غایی پوروشه و پر کریتی تفسیر می کند.ولی در بحث از پدیدار زمان تفسیر نیایه - وایشیشیکه را نمی پذیرد. دو تفگر می مانسا و ودانته نیز در حکمت هندویی تلقی و تفسیر خود درباره زمان را بر مبنای خوانش اوپانیشادها (واقعیت نامتغیر برهمن) بسط و توسعه داده اند و مسائل هستی شناختی از جمله: علت، حرکت و آفرینش را به شیوه های مختلف در قالب نظریه ویوارتا، مایا، اویدیا و اوتاره تفسیر می کنند. یافته های این تحقیق نشان می دهد که در تفکر فلسفی هند، فلسفه های ویشنویی و شیوایی خوانش های متفاوتی از پدیدار زمان دارند. برای مثال، شیوائیسم کشمیری، پدیدار زمان را به عنوان حجابی که واقعیت غایی را می پوشاند - تفسیر می کند. افزون بر این، در حکمت هندویی پدیدار زمان نقش متفاوتی در بحث کیهان شناسی هندویی، چگونگی تفسیر رویدادهای کیهانی، فهم حقایق نظری و فنون عملی یوگا ایفا می کند.

kala in hindu thought

The concept of kalahas been interpreted differently in Hindu religious traditions. It refers to magic or heavenly power in Vedas while in Hindu Monotheisms such as Advaita Vedanta it denotes to the deceptive and charming power of gods which is understood as illusion especially the enchanting (unreal) nature of universe as the extended phenomenon that is synonymous to Avidya or ignorance over unique property of ultimate truth. In this interpretation, kala is the veil of illusion over Brahman or transcendental truth. It is neither existent nor nonexistent and eludes any definition.In Ancient Vedas, kala refers to magical and miraculous power connoting deception and enticement. In his second volume of the History of Philosophy, Radakrishnan states: The word kala in Rig Veda has been frequently used to refer to supernatural power attributed to gods, particularly Varuna, Mitra and Indra, In many ancient songs,kala has been admired as the power protecting the world. kala means deception and enticement which is an inherent previlage of Asuras against Devas with whom She is in an ongoing battle. The word Maya is rarely witnessed in Upanishads as the real basis of Vedante.In The Vaisesika Sutras of kanandakalaisdravya but The problem of Time in indianphilosophyis so difrrent.