مواجهه دیدگاه صورت‌گرایان توماسی با اشکال جفت شدن نظریه دوگانه‌انگاری جوهری

صورتگرایان ارسطوتوماسی معتقدند که صورت دانستن نفس در برههای از زمان با اشکال عدم تفرد و نحوه‌ تعلق نفس به بدنی خاص روبرو نخواهد بود. طبق نظر ایشان، چون اولا صورت با ماده رابطه‌ ضروری دارد و بدینوسیله متفرد است، ثانیا نفس ادامه‌ صورت پیشین است، پرسش از چرایی تعلق نفس به بدنی خاص از اساس مطرح نمیشود. ما در این مقاله ابتدا اشکال جفت شدن کیم بر دوگانهانگاری دکارتی را توضیح دادهایم. طبق این اشکال، چون هیچ رابطه ضروری بین نفس و بدن وجود ندارد، دوگانه انگار دکارتی نمی تواند توضیح دهد که چرا هنگام تعلق نفس به بدن، نفس به این بدن خاص تعلق گرفته است نه به بدن دیگر. سپس با تمرکز بر نظریه صورتگرایان مذکور درخصوص نفس و اثبات عدم اینهمانی بین صورت و نفس استدلال کردهایم که این نظریه ترجیحی نسبت به دوگانهانگاری دکارتی نداشته و همچنان با اشکال جفت شدن و عدم تفرد روبرو است. برای این کار بین دو تغییر جوهری و عرضی تمایز گذاشتیم و با توجه به اینکه تغییر صورت به نفس از سنخ تغییر جوهری است، نشان دادیم که اینهمانی بین صورت پیشین و نفس وجود ندارد

Facing Hylomorphism with the pairing problem in substance dualism.

Explaining individuation and mindbody relation are the two salient challenges for substance dualists. Hylomorphists following Aristotle and Thomas Aquinas, like Oderberg, claim that they have met these challenges adequately. In this paper we focus on the first problem. At first we explain Kim’s challenge of pairing for substance dualism. Accordance with this problem, there is no necessary relation between soul and body, so Cartesian dualist can’t explain how a soul relates with a body not another one. After that, with focus on Hylomorphism, we argue that this view faces the same problem. For this, we argue that although form has a necessary relation with matter but because of form and soul are not identical, so this view faces the pairing problem. For doing this, we distinguish between substantial and accidental changes and argue that corruption of form and generation of soul is substantial change. Then we argue that there is no identity between previous form and soul, so hoylomorphism is not in a better position with respect to substance dualism to solve the pairing problem and individuation of soul. Then we argue that there is no identity between previous form and soul, so hoylomorphism is not in a better position with respect to substance dualism to solve the pairing problem and individuation of soul.