بررسی انتقادی نظریه مه بانک از منظر فلسفه اسلامی

نظریه مه بانگ از جمله نظریاتی است که به دلیل وجود شواهد و قرائنتوانسته است نسبت به نظریات رقیب خود تفوق و برتری یابد. این نظریۀ جدید کیهان شناختی سبب شد تا برخی از متفکرین دینی و به ویژه متکلمین جدید مه بانگ را مصداق خلق از عدم دانسته به و طرفداری از حدوثزمانی عالم بپردازند مه بانگ از طریق برهان انی و شواهد تجربی مورد تایید قرار گرفته است. در این مقاله با استفاده از آموزه های فلسفۀ علم و فلسفه اسلامی به بررسی و نقد پیش فرض های نظریه مه بانگ می پردازیم. درابتدا ثابت می کنیم که این نظریه نداشتن شرایط تجربی و تکرار ناپذیری معیارهای نظریه علمی را دارا نیست و سپس از طریق آموزه ها ی فلسفۀ اسلامی، که مبتنی بر برهان از نوع لمی است، نقاط ضعف این نظریه را آشکار خواهیم کرد. با توجه به این نقدها می توان گفت که از طریق نظریه مه بانگ نمی توان حدوث زمانی عالم را اثبات کرد.