مطالعه مقامات عرفانی از منظر عطّار بر اساس مجموع آثار وی

ﺳﯿﺮ و ﺳﻠﻮک را ﻣﯽ ﺗﻮان ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ رﮐﻦ ﻋﺮﻓﺎن و وﺟﻪ ﻣﻤﯿﺰه آن از دﯾﮕﺮ ﻧﻈﺎم ﻫﺎی ﻣﻌﺮﻓﺘﯽ داﻧﺴﺖ. ﺳﺎﻟﮏ واﻗﻌﯽ ﺑﺎ ﻋﻨﺎﯾﺖ ﺣﻖ و زﯾﺮ ﻧﻈﺮ ﭘﯿﺮی ﮐﺎردانﺑﺎ رﯾﺎﺿﺖ و ﻣﺠﺎﻫﺪت، ﻣﺮاﺣﻞ و ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻃﺮﯾﻘﺖ را ﯾﮑﯽ ﭘﺲ از دﯾﮕﺮی ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﯽ ﮔﺬارد و ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺣﻖ ﯾﮏ ﻣﻘﺎم را ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ادا ﻧﮑﺮده ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻘﺎم دﯾﮕﺮی راه ﯾﺎﺑﺪ. ﻋﻄّﺎر ﻋﺎرف ﺑﺰرﮔﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺗﻤﺎم آﺛﺎر ﺧﻮد ﺑﻪ زﺑﺎﻧﯽ ﺳﺎده و ﺷﺎﻋﺮاﻧﻪ، ﻣﻘﺎﻣﺎت را ﻣﻄﺮح ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. او ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ، زﻫﺪ و ورع ﻧﮕﺎه ﺧﺎﺻﯽ دارد و ﻣﻘﺎﻣﺎت دﯾﮕﺮی ﭼﻮن ﻓﻘﺮ، ﺻﺒﺮ، ﺗﻮﮐﻞ و رﺿﺎ را در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﭘﺨﺘﮕﯽ و ﮐﻤﺎل ﻣﻄﺮح ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. اﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﺎر ﺑﺮ آن اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎت در آﺛﺎر ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻋﻄّﺎر ﺑﭙﺮدازد و ﺷﯿﻮه ﻃﺮح، ﺑﺴﺎﻣﺪ و ﻧﯿﺰ ﮐﻢّ و ﮐﯿﻒ آ ﻧﻬﺎ را ﺑﺮرﺳﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﻧﯿﺰ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از داده ﻫﺎی ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺗﯽ ﺑﻪ روش ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﺑﺮﺧﯽ از اﺑﻬﺎﻣﺎت و ﺳﺆاﻻت در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ، ﭘﺎﺳﺦ دﻫﺪ.