پرس و تقرب به صدق در علم: قرابت میان ذهن و طبیعت
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
امیری آرا حسن
|
|
منبع
|
ذهن - 1398 - شماره : 77 - صفحه:155 -184
|
|
|
|
|
چکیده
|
بر اساس نظریه خوداصلاح‌گری در بحث پیشرفت علم، علم از روشی استفاده میکند که با به‌کارگیری درست آن، می‌توان در گزارهها و باورهای علمی جرح و تعدیل انجام داد و در نتیجه این روش خوداصلاح‌گر تقرب باورهای علمی به صدق روزبه‌روز بیشتر خواهد شد. چالرز ساندرس پرس، فیلسوف شهیر آمریکایی، یکی از مدافعان مشهور این دیدگاه است. او برای این روش خوداصلاح‌گر ساختاری سهمرحلهای قائل است: استنتاج قیاسی فرضی، استنتاج و استقراء. در این مقاله سعی دارم پس از توضیح این ساختار سهمرحلهای و نیز انتقادهای وارد بر آن، با توجه به آثار پرس، درباره توجیه این ساختار بحث کنم. در توجیه این ساختار نقش فرض قرابت میان ذهن و طبیعت مشخص و جایگاه فرض وجود خداوند و نیز سازگاری طبیعی ذهن با طبیعت در توجیه این قرابت نیز بحث و بررسی خواهد شد.
|
|
کلیدواژه
|
استنتاج قیاسی - فرضی، استنتاج، روش خوداصلاح‌گر، تقرب به صدق، وجود خداوند
|
|
آدرس
|
موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
h.amiriara@gmail.com
|
|
|
|
|
|
|