بهینه‌سازی انرژی مصرفی و کاهش انتشار گاز‌های گلخانه‌ای در تولید عدس آبی با استفاده از روش تحلیل پوششی داده‌ها

در سال های اخیر افزایش مصرف نهاده های کشاورزی منجر به افزایش انرژی مصرفی و انتشار گازهای گلخانه ای شده است. از این رو، بهینه سازی انرژی مصرفی و در نتیجه کاهش آلاینده های زیست محیطی از اهمیت ویژه ای برخوردارند. بدین منظور، در این تحقیق، بهینه سازی انرژی مصرفی و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای در تولید عدس آبی استان اصفهان با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها مورد مطالعه قرار گرفت. داده های تحقیق به شکل تصادفی و از طریق مصاحبه حضوری پرسش‌نامه‌ای با 140 تولیدکننده عدس آبی در سال زراعی 94-1393 جمع‌آوری شدند. بر اساس دو مدل بازگشت به مقیاس ثابت و بازگشت به مقیاس متغیر، مقادیر متوسط کارایی فنی، کارایی فنی خالص و کارایی مقیاس به ترتیب برابر با 960/0، 998/0 و 961/0 محاسبه شدند. در حالت مصرف بهینه نهاده ها، صرفه جویی در کل انرژی 1031 مگاژول بر هکتار (معادل 12/3% کل انرژی مصرفی)، برآورد گردید. در این میان، آب آبیاری و کود نیتروژن به ترتیب با 28% و 20% دارای بیشترین سهم از کل انرژی ذخیره شده، بودند. مقادیر کل انتشار گازهای گلخانه ای در شرایط واقعی و بهینه در یک هکتار زمین زراعی، به ترتیب 45/930 و 17/882 کیلوگرم معادل دی اکسید کربن (18/5% کاهش در انتشار گازهای گلخانه‌ای) محاسبه شدند. نهاده های الکتریسیته و سوخت دیزل به ترتیب 37% و 32% از  کل کاهش انتشار گازهای گلخانه ای را به خود اختصاص دادند.