بررسی رابطه خودحفاظتی کارکنان بهداری کل ناجا در میزان رضایتمندی ارباب رجوع

هدف کلی این تحقیق، بررسی نقش خودحفاظتی کارکنان بهداری کل ناجا بر میزان رضایتمندی ارباب-رجوع با مطاله ی موردی در بیمارستان‌های ناجا در تهران در سال 1392 بوده است. مبانی نظری از منابع مختلف جمع‌آوری و برمبنای آن مدل تحقیق طراحی شد. ماهیت این پژوهش به لحاظ هدف از نوع کاربردی و از نظر روش، توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه ی آماری تحقیق شامل تعداد 972 نفر از کارکنان بهداری کل و بیمارستان‌های تابعه بوده که براساس جدول مورگان، نمونه‌ای به صورت تصادفی به‌حجم 275 نفر انتخاب و پرسشنامه ی مدنظر بین آنها توزیع شد که تعداد 231 پرسشنامه تکمیل و بعد از جمع‌بندی مورد تحلیل آماری قرار گرفت. در این پژوهش تعداد چهار سوال در مورد خود حفاظتی وجدان مدار‌، خودحفاظتی معنویت‌گرا، خودحفاظتی دانش مدار و خودحفاظتی تعامل گرا مطرح شد؛ سپس عملیات جمع‌آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه ی32 سوالی با طیف لیکرت و با استفاده از یک مقیاس دارای پایایی و روایی مورد بررسی قرار گرفت و داده های حاصل، با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (با آزمون خی دو و فریدمن) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که گویه های مزبور در میزان رضایتمندی ارباب رجوع تاثیر زیادی دارد و آزمون «کای اسکوار» نیز این موضوع را تایید نموده است. این پژوهش نشان می دهد واپایش کارکنان در بخش درمانی بهداری کل با الگوی خودحفاظتی در چهار متغیر وجدان مدار، معنویت گرا، تعامل گرا و دانش مدار، در حد بسیار زیاد امکان پذیر بوده و مدیران را در برای رسیدن به هدف های آرمانی خود که همان خدمات دهی به کارکنان خدوم ناجا و افزایش میزان رضایتمندی ارباب رجوع است یاری می رساند. آزمون فریدمن نشان می دهد متغیر خودحفاظتی وجدان مدار بیشترین تاثیر را بر رضایتمندی ارباب رجوع و متغیر خودحفاظتی دانش مدار کمترین تاثیر را بر رضایتمندی ارباب رجوع دارد و میزان تاثیر خودحفاظتی معنویت‌گرا و تعامل‌گرا با هم برابر است ؛ بنابراین بر اساس نتایج به دست آمده از آزمون های فوق، پیشنهاد‌هایی کاربردی و پژوهشی داده شده است.