پیشگیری اجتماعی از جرم با رویکرد تربیت دینی

چکیده«پیشگیری اجتماعی» ازجمله اقدامات، تدابیر و روش‌های آموزشی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی است که دولت، نهادها، سازمان‌های غیردولتی و مردمی در زمینه سالم‌سازی محیط اجتماعی و محیط فیزیکی برای حذف یا کاهش عوامل اجتماعی وقوع جرم در جامعه انجام داده و همواره بر آن تاکید دارند. در این میان، نقش عوامل تربیت دینی در سالم‌سازی محیط اجتماعی و کاهش بزهکاری و جرم و نیز جایگاه رویکردهای تربیت دینی در برنامه‌های پیشگیری از جرم و نظام حقوقی اسلام از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. نتایج حاصل از پژوهش، گویای این مهم است که پیشگیری اجتماعی از بزه و جرم، یک جریان دوطرفه بوده که هم نهادهای رسمی جامعه و هم مردم، در آن نقش سازنده و تاثیرگذاری دارند و برای پیشبرد اهداف مربوط، تعیین چارچوبی برای سهیم شدن همه افراد در پیشگیری و هماهنگ کردن بخش‌های عمومی و خصوصی که در زمینه پیشگیری از جرم فعالیت می‌کنند، امری ضروری است. در این میان توجه به آموزه‌های اسلامی و تربیت دینی و عوامل پیشگیرانه از جرم از قبیل: اعتقاد به معاد، امر به معروف و نهی از منکر، رعایت تقوا، انفاق مال به محرومان، نشر تعلیمات اخلاقی برای تهذیب نفس و تعدیل تمایلات انسانی و استفاده از روش‌های تربیت دینی موثر (از قبیل: روش الگودهی و الگوگیری، روش تذکر، روش موعظه حسنه، روش نظارت‌مداری، روش بهره‌گیری از تشویق و تخویف، روش عذرپذیری و عیب‌پوشی، معاشرت با نیکان و صالحان و...) عملیاتی و اجرایی کردن آنها در نظام تعلیم و تربیت، می‌تواند در پیشگیری اجتماعی از جرم و بزه، مفید و اثربخش باشد.