درآمدی بر کارکردهای ضد امنیتی هارپ در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات

حوادثی چون سوختن دولفین‌ها در خلیج فارس، زلزله‌ی مخوف ژاپن، زلزله چین و حوادث و رخدادهای از این دست از یک طرف، افشاگری‌ها، اخبار و ادعای‌های صریح و تلویحی از سوی دیگر، شایبه‌ی دخالت انسان در حوادث طبیعی دهه‌های اخیر را تقویت بخشیده‌است. گفته می‌شود این حوادث ظاهراً طبیعی که غیر طبیعی تولید می‌شوند توسط سامانه‌‌ای موسوم به «هارپ» ایجاد می‌شود. هارپ نام یک پروژه مشترک میان نیروی هوایی و دریایی امریکا در آلاسکاست. این پروژه یک برنامه‌ی تحقیقاتی است که برای مطالعه یونوسفر طراحی شده تا فناوری تسلیحات جدید توسعه یابد. فرستنده یا دستگاه هارپ بر روی زمین، یک سامانه آنتنی چندفاز است. این سامانه همانند بسیاری از ابزارها کارکردهای خوب و بد دارد. کارکردهایی همچون : « بررسی لایه‌های زمین به منظور استقرار تاسیسات زیرزمینی معادن، ارتباط با زیردریایی‌ها، تغییر ارتباطات دیگران،جنگ الکترونیک، انتقال انرژی از یک بخش جهان به به بخش دیگر بدون استفاده از سیم، ایجاد لایه‌ها یا سطوح پلاسما(انرژی) مصنوعی در یونوسفر، تغییرات آب و هوایی، ایجادزلزله، تغییر افکار انسان‌ها،سپر دفاعی ضد موشک و هواپیما و ...». هرچند هارپ یک پروژه‌ی واقعی بوده و صاحبان آن نیز در نیل به اهداف خود موفقیت‌هایی کسب کرده‌اند، اما به‌نظر می‌رسد در کنار این واقعیت، افشاگری‌ها و نسبت دادن حوادث به هارپ، نوعی جنگ روانی به‌منظور ارعاب دشمنان امریکا نیز مطرح باشد. این بدان معناست که احتمالاً بسیاری از توانمندی‌هایی که به هارپ نسبت داده می‌شود، نوعی غلو باشد!سامانه‌ی هارپ با توانمندی‌های واقعی، تحصیل شده یا توانمندی‌های بالقوه یا حتی تخیلی، پدیده‌ای است که نمی‌توان و نباید به‌راحتی از کنار آن گذشت. امریکا دشمن اصلی اسلام و نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران صاحب و سردمدار این سامانه است و پر واضح است که دست‌یابی شیطان بزرگ به چنین سامانه‌ای، تهدیدی جدی برای ایران محسوب می‌شود. بنابراین لازم است در این باره اقدام‌های عملی برای شناخت کامل این پدیده، راه‌های پیشگیری و مقابله و در نهایت دست‌یابی به این فناوری از جانب مبادی ذی‌ربط در جمهوری اسلامی انجام پذیرد.