رویکردهای خودحفاظتی و پیامدهای آن

حفظ و صیانت از کیان، استقلال و تمامیت ارضی در کشور، بر ‌عهده جامعه نیروهای مسلح می‌باشد. پایداری، اقتدار، آمادگی و توانمندی نیروهای مسلح، مستلزم تامین مستمر نیازمندی مادی و معنوی و پشتیبانی‌های اطلاعاتی و عملیاتی است. کسب اخبار و اطلاعات باارزش نیروهای مسلح، از دیرباز مدنظر سرویس‌های اطلاعاتی کشورهای حریف و دشمن بوده و در مقابل، تلاش سازمان‌های امنیتی (اطلاعاتی و حفاظتی) در برابر این هجمه اطلاعاتی، حفاظت از اطلاعات، کارکنان و نیروهای مسلح مطرح بوده است. حفاظت و صیانت مداوم از کارکنان در برابر تهدیدها و آسیب‌پذیری‌های امنیتی و غیرامنیتی، مستلزم تامین مراقبت‌ها و نظارت و کنترل‌های مداوم و صرف هزینه‌های کلان می‌باشد. لیکن نهادینه شدن فرهنگ خودحفاظتی در جامعه نیروهای مسلح، تحقق وضعیت و شرایطی است که فرد در صورت احراز آن، قادر خواهد بود تا خود را در برابر تهدیدها و مخاطرات امنیتی و حفاظتی، به طور آگاهانه و موثر، حفظ و صیانت نماید. راه موثر و اثربخش در تحقق فرهنگ حفاظتی در سطح جامعه نیروهای مسلح، همواره مورد تاکید فرماندهی معظم کل‌قوا (مدظله العالی) بوده و معظم‌له در این‌باره می‌فرمایند: «به درون سازمان خود خیلی اهمیت بدهید، پاک بمانید و سازمان را پاک نگه دارید، این خیلی مهم است».«خودحفاظتی» آمال و آرزوی نهادهای امنیتی و سازمان‌های حفاظتی است. نهادینه شدن فرهنگ خودحفاظتی در آحاد جامعه نیروهای مسلح، ضامن سلامت و صیانت کارکنان و نیروهای مسلح می‌باشد. شناخت تفکر خودحفاظتی و ارتقا و نهادینه نمودن فرهنگ خودحفاظتی در آحاد جامعه نیروهای مسلح، چراغ راهنما و محور استواری است در جهت تضمین‌ تحقق اجرای صحیح ماموریت‌های سازمان‌ها و نهادهای نیروهای مسلح. به همین دلیل، شناخت راهکارهای ارتقا فرهنگ خودحفاظتی در آحاد جامعه نیروهای مسلح، در دو بُعد فردی و سازمانی، به‌منظور تحقق اهداف نیروهای مسلح، بسیار حایز اهمیت است.