بررسی ارتباط بین هوش هیجانی و فرسودگی شغلی با نقش میانجی خودکارامدی کارکنان (مورد مطالعه: نیروهای ستادی انتظامی استان گلستان)

زمینه و هدف: پدیده فرسودگی شغلی، یکی از چالش‌های پیش روی اکثر سازمان‌های امروزی است که بررسی عوامل موثر بر آن می‌تواند راه‌گشای بسیاری از مشکلات مدیریت منابع انسانی باشد. هوش هیجانی و خودکارامدی از عواملی هستند که بررسی ارتباط آنها با فرسودگی شغلی می‌تواند نتایج مفیدی به همراه داشته باشد. هدف از این پژوهش بررسی ارتباط هوش هیجانی و فرسودگی شغلی با توجه به نقش میانجی خودکارامدی در کارکنان ستادی نیروی انتظامی استان گلستان است. روش‌شناسی: این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از حیث روش کمی است و به صورت پیمایشی صورت گرفته است؛ جامعه آماری پژوهش شامل 400 نفر از کارکنان ستادی نیروی انتظامی استان گلستان است که تعداد 196 نفر با روش نمونه‌گیری طبقه‌بندی شده به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌های استانداردی استفاده شده است که روایی آن از طریق نظر خبرگان و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ محاسبه شده است. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها، از روش معادلات ساختاری با نرم‌افزار amos استفاده شده است. یافته‌ها و نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق نشان می‌دهد بین هوش هیجانی و فرسودگی شغلی ارتباط معناداری وجود دارد. همچنین بین خودکارامدی و فرسودگی شغلی ارتباط معناداری مشاهده شده است؛ اما ارتباط بین هوش هیجانی و خودکارامدی در سطح خطای 0.05 معنادار نبوده است؛ بنابراین، متغیر خودکارامدی نمی‌تواند در ارتباط بین هوش هیجانی و فرسودگی شغلی نقش میانجی ایفا کند. در پایان نتایج کاربردی مبتنی بر نتایج تحقیق ارائه شده است.