شناسایی و رتبه‌بندی ابعاد مسئولیت‌پذیری اجتماعی ناجا در تامین امنیت (مورد مطالعه: استان قزوین)

مســئولیت اجتمــاعی، مجموعــه وظــایف و تعهداتی است که سازمان بایستی در راستای حفظ، مراقبـت و کمک به جامعه ای که در آن فعالیـت مـی کنـد، انجـام دهد. یکی از مهم ترین مسئولیت های سازمان های انتظامی، مسئولیت آنها در زمینه تامین امنیت جامعه است. شکوفایی اقتصادی جامعه، سرمایه‌گذاری، برنامه‌ریزی برای توسعه، پیشرفت و هرگونه فعالیتی که می‌تواند عاملی موثر برای بهبود اوضاع اقتصادی، اجتماعی و سایر ابعاد جامعه باشد، همه در سایه استقرار امنیت محقق می شود و در واقع امنیت از مهم‌ترین اهداف، منابع و ارزش‌های اصولی و پایدار جامعه است. این پژوهش از جهت هدف، کاربردی و از منظر نحوه گردآوری داده‌ها، توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش شامل دو گروه می‌باشد. نخست، فرماندهان انتظامی استان قزوین است که با استفاده از فرمول‌های آماری مربوط تعداد 149 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده، به عنوان نمونه آماری انتخاب و جامعه آماری دوم مربوط به مردم عادی استان قزوین بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای، تعداد 374 نفر به عنوان نمونه انتخاب شد. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، در دو بخش آمار توصیفی و آمار استنباطی از دو نرم‌افزار spss و smartpls استفاده شد. بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر، فرضیه اصلی پژوهش که اشاره به تاثیر ابعاد مسئولیتپذیری بر امنیت داشت، تایید شد. از میان پنج فرضیه دیگر چهار فرضیه تایید و یک فرضیه رد شد. بر این اساس چهار عامل مسئولیت‌پذیری اجتماعی شامل اجتماعی- دینی، فرهنگی، سیاسی و شغلی- سازمانی بر موضوع امنیت تاثیر داشته و نقش عامل شهروندی بر امنیت رد می‌شود. در انتها نیز رتبه بندی این ابعاد صورت گرفت که بر این اساس می توان تاثیر ابعاد مسئولیت پذیری بر امنیت را از بیشترین بر کمترین به این صورت بیان کرد: اجتماعی- دینی، شغلی- سازمانی، فرهنگی و سیاسی.