دلالت‌های سیاستی نظریه بریث ویت در مجازات مجرمین

چکیدهنظریه شرمساری بازپذیرکننده بریث ویت (1989) از جمله جذابترین تبیینهای نظری در خصوص نظم و امنیت اجتماعی است. این نظریه در پی ترکیب و تلفیق چندین نظریة مختلف از جمله فشار، کنترل اجتماعی، بیسازمانی اجتماعی، برچسب زنی، یادگیری و نظریههای خرده-فرهنگی است. براساس استدلال بریث ویت، مجازاتهای غیررسمی در خصوص رفتارهای انسانی به مراتب موثرتر از مجازات رسمی است. براساس فرض اصلی بریث ویت، وقتی شرمساری انگ-زننده است، جرم بالا است و وقتی بازپذیرکننده است، جرم پایین است. طبق استدلال نظریة شرمساری بازپذیرکننده، آن دسته از دستهجات انسانی که وجه مشخصة آنها سطوح بالای اجتماع-گرایی، به‌هم‌پیوستگی و شرمساری بازپذیرکننده است، از میزان جرم نسبتاً کمی برخوردارند. امروزه عدالت ترمیمی که وجه هنجاری نظریة شرمساری بازپذیرکننده است، به عنوان بدیلی بر عدالت تنبیهی، توجه روزافزونی را به خود جلب کرده است. مقالة حاضر با روشی اسنادی-تحلیلی، بر آن است که شرحی مختصر از این نظریه و اصول و ارکان اصلی آن ارائه کند و در آخر دلایل برتری این نظریه را در زمینة برقراری و استقرار نظم و امنیت انتظامی و پیشگیری از جرم در مقایسه با سایر نظریات بیان کند..‌