تحلیلی بر مبنای نظری سازماندهی و مدیریت نیروهای داوطلبانه مردمی برای حفظ امنیت شهرها در هنگام بحران

بحران با اخلال در نظم موجود به استمرار وضعیت بی‌نظمی در سیستم انجامیده، شرایطی را به وجود می‌آورد که مدیریت آن مستلزم استفاده از سازمان‏هایی با ویژگیهای متفاوت است، بنابراین نظریه‌های متداول سازماندهی نمی‌توانند برای سازماندهی در هنگام بحران کارآمد باشند. سازماندهی در بحران مستلزم انعطاف‌پذیری فوق‏العاده، کارآیی بالا در مصرف منابع، سرعت زیاد، و آمادگی برای مواجهه مستمر با شرایط پیش‌بینی نشده است. این سازمان باید بتواند پس از مهار سریع بحران خود را با سطح فناوری، کیفیت و کمیت نیروی انسانی موجود، مضیقه‌های منابع باقیمانده و فوریت‌های زمانی توان فرسا تطبیق داده، مسیرگذار از بحران را برای نیل به شرایط عادی و خاتمه فعالیت خود برنامه‌ریزی نماید و در پایان،تجارب حاصله ازبحران را به سرعت به سیستم‌های مرکزی مدیریت و مستندسازی وقایع و یادگیری ‌از ‌بحران، ‌انتقال‌ ‌دهد. بنابراین سازمان مهار بحران باید سریع، منعطف، یادگیرنده و خودپیرا باشد و با وارستگی برای بازسازی موقعیت، خروج از بحران و مرگ موقت خود، تا بحران‌های بعدی، برنامه‌ریزی نماید. در این مقاله تلاش شده است تا با استفاده از روش تحلیل نظام یافته براساس مقتضیات موجود طرح جدیدی برای سازماندهی در هنگامه بحران ارایه گردد.