نگرشی نو در گونه‏شناسی بحران

بحران‏ها و چگونگی مقابله با آن‏ها همواره به عنوان یکی از دلمشغولی‏های مهم انسان متمدن مطرح بوده است. از دوران کهن که فجایع و رخداد های مرگبار طبیعی چون زلزله سیل و یا رویداهایی تاسف بار با منشا انسانی مانند جنگ‏ها و درگیری‏های خانمانسوز در عرصه حیات بشر رخ می‏نمود تا به امروز که در عصر پیشرفت‏های شگرف علمی همچنان حوادث متاثر کننده و غیر قابل بازگشت طبیعی و انسانی به عنوان «بحران» فراروی جهانیان قرار دارد، اندیشمندان و مدیران سیاسی و اجتماعی در صدد چاره جویی و مقابله با آن بوده‏اند.نوشتار حاضر با نگاهی به مفهوم بحران و پس از برشمردن شیوه‏های سنتی تقسیم‏بندی آن در صدد است رهیافتی جدید برای مقابله با بحران‏های عصر حاضر را که متناسب با پیچیدگی‏های زندگی امروز بشر است ارایه دهد. این مهم با عنوان نگرشی نو به گونه‏شناسی بحران مطرح شده است و در آن بحران‏های فراروی انسان به چهار گونه بحران های متعارف، غیرمنتظره، سرکش و دیر مهار و بنیادین طبقه‏بندی شده‏اند.در این میان بحران های بنیادین به عنوان پیچیده‏ترین بحران‏های فراروی بشر که مختص انسان عصر حاضر است برای نخستین بار ارایه شده است.این نوشتار که بر گرفته از منابع به روز گونه‏شناسی بحران است، در تعریف مفهوم گونه‏های چهارگانه بحران درصدد است مثال‏هایی را که منطبق با مسایل روز کشور عزیزمان باشد ارایه دهد. نوشتار حاضر در عین حال راه‏های مقابله یا کاستن از خسارت‏ها و عوارض گونه‏های چهار گانه بحران‏ها نیز ارایه می‏کند و بر اهمیت عنصر مطالعه و پژوهش در خصوص راه‏های کاستن از خسارات بحران یا جلوگیری از وقوع برخی از موارد آن (با منشا انسانی)، همچنین آمادگی و سرعت عمل مقابله با بحران‏های پیچیده تاکید می‏گذارد.