مطالعه و بررسی عوامل اجتماعی موثر بر قاچاق کالا در ایران

یکی ازمشکلات جوامع‏کنونی،توسعه ناموزون بخشهای اقتصادی، مناطق جغرافیایی، شهری وروستایی وسایر ساختارهای فرهنگی، اجتماعی وسیاسی این جوامع و در نتیجه عدم تامین نیازها و خواستهای بخش عمده‏ای از جامعه می‏باشدکه این وضعیت مسایل و مشکلات گوناگونی را با خود به همراه دارد.مقاله حاضر برگرفته از پژوهشی در این زمینه است و به تاثیرتوسعه ناموزون اقتصادی- اجتماعی بر قاچاق کالا در ایران می‏پردازد. ابتدا در بخش نظری با استفاده از برخی نظریه‏های مرتبط تعدادی فرضیه تدوین وسپس در قسمت تجربی محقق با ساختن پرسش نامه‏ای پایا با آلفای کرونباخ (23/92) و جمع‏آوری اطلاعات از جمعیت نمونه نمایا از قاچاقچیان با حجم 100 نفر، پیمایشی را به انجام رسانیده است. نتایج پژوهش بیانگر تاثیر توسعه ناموزون اقتصادی – اجتماعی بر متغیرهای اجتماعی مانند وابستگی اجتماعی و نگرش منفی قاچاقچیان از یک سو و تاثیر متغیرهای اجتماعی (افزایش‏نگرشهای منفی،کاهش‏وابستگی اجتماعی،کاهش تعهد اجتماعی و افزایش تعارض ارزشی) بر تکرار اقدام به قاچاق کالا و در نهایت تایید فرضیه اصلی مبنی بر تاثیر توسعه ناموزون اقتصادی – اجتماعی بر تکرار اقدام به قاچاق کالا توسط قاچاقچیان می‏باشد.اقداماتی از قبیل: توزیع عادلانه امکانات وفرصتها میان اقشار ومناطق مختلف کشور، اعمال یکسان مقررات برای همه، تاکید رهبران مذهبی بر حرمت شرعی قاچاق کالا، افزودن بر ابعاد حیثیتی واجتماعی مجازاتها، تقویت پیوند میان ملت و دولت، برخی از پیشنهادهای پژوهشگر برای کاهش قاچاق کالا در ایران می‏باشد.