بررسی نقش رسانه‏ها در ایجاد همگرایی ملی و امنیت پایدار

رسانه‌های جمعی، نقشی دوگانه در خصوص جوامع دارند؛ از طرفی با دستکاری و تحریک به تغییر و تهدید بافت اجتماعی یک جامعه مبادرت می‌ورزند و نابسامانی‌های اجتماعی را دامن می‌زنند و از طرفی دیگر می‌توانند با مدیریت صحیح از ایجاد شکاف‌های اجتماعی جلوگیری کنند. استان آ.غربی به علت داشتن مرز مشترک با سه کشور جمهوری نخجوان، ترکیه و عراق آماج بیشترین تاثیرات رسانه‌ای است. این جاست که نیاز به رسانه‌های داخلی در جهت بالا بردن امنیت مرزها، کنترل و مدیریت محیط، جامعه‌پذیری سیاسی و اجتماعی، ایجاد همبستگی بین اجزای گوناگون جامعه، همگرایی ملی، حمایت از هنجارهای اجتماعی و ... احساس می‏شود.رسانه‏های جمعی در فرآیند تداخل ضروریات اجتماعی و فرهنگی که از شتابزدگی تاریخ در عصر ما نشات می‏گیرد، می توانند نقش سازنده داشته باشند. آنها می‏توانند از طریق تحکیم و تعمیق پیوندهای مذهبی، ملی، فرهنگی و تاریخی به تشدید توسعه و همبستگی‏های اجتماعی بپردازند. روشن است که در یک نظام هماهنگ رسانه‏ای، انسجام و پایداری توسعه و در نتیجه ایجاد همگرایی ملی و امنیت پایدار و تقویت امنیت اجتماعی مدنظر است.این مقاله با هدف بررسی نقش رسانه‏ها در ایجاد همگرایی ملی و امنیت پایدار (با تاکید بر نقش رسانه‏های استانی آ.غربی در ایجاد همگرایی در بین مرزنشینان این استان) ارایه گردیده است. میزان این تاثیر را از دیدگاه خبرگان مرزنشین جویا شده‏ایم.نتایج تحقیق حاکی از آن است که تلویزیون در ایجاد همگرایی (4 عامل «جامعه‌پذیری»، «تقویت همبستگی و جلوگیری از واگرایی»، «تقویت ارزش‏های ملی» و «تقویت ارزش‏های اسلامی»)، رادیو فقط بر 2 عامل «تقویت ارزش‏های ملی» و «تقویت ارزش‏های اسلامی» اثر معنی‌داری دارند و مطبوعات بر هیچ یک از این عوامل اثر معنی‌داری ندارند.بیشترین تاثیررسانه‏ها در این زمینه، بر مرزنشینان شهر سلماس و کمترین تاثیر بر مرزنشینان شهر پیرانشهر بوده است.از بین برنامه‏های مختلف رسانه ای «تهیه و پخش فیلم‌ها و سریال‏های پلیسی» و «پخش گزارش‏های خبری از قبیل حوادث مرزی و ...» بیشترین تاثیر را داشته‏اند.